"ve ben seni sevdiğim zaman,
bu şehre yağmurlar yağdı.
yani ben seni sevdiğim zaman,
ayrılık kurşun kadar ağır;
gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın.
yine de bir adın kalmalı geriye.
bütün kırılmış şeylerin nihayetinde.
aynaların ardında sır;
yalnızlığın peşinde kuvvet,
evet nihayet..
bir adın kalmalı geriye,
bir de o kahreden gurbet.
beni affet...
kaybetmek için erken, sevmek için çok geç.." şiirlere aşığım elimde değil, okurken gözüm buğulanıyor.. utanıyorum böyle aşk yaşayamadığımdan. benim dünyam bunlarla bezeli. simdi böyle bir kız; gerçek aşkın bu kadar güzel ve naifini bu devirde nasıl bulsun? beni şemsiyeli osmanlı kadınlarının ve İstanbul beyefendilerinin döneminden alıp 21. yy. hapsetmişler sanki büyük bir günahın karşılığı. ben anlamıyorum bu dönemi geri kafalıyım. bakışıyla kalbimin içini okuyanları anlayabilirdim ancak bir daha ki buluşmada "elini ne zaman tutsam, dudagini ne zaman öpsem ?"diyenlerin düşüncelerini tasavvur edemiyorum.

bu devirin aşklarını ben de tasavvur edemiyorum.. şiir aşığı değilim ama bazılarını okumayı severim. bu şiir bana yabancı gelmiyor. kime ait olduğunu bilmiyorum ama tam olarak.. İleride karşına çıkacak biri. sen onu olduğu gibi kabul edeceksin, o da seni olduğun gibi kabul edecek. senin elini tutmayı geçtim, gözlerine bakmaya utanacak.. sana bakarken içi gidecek.. senin ağzından çıkan her harfe dikkat edecek. senin bir yerine ufacık bir şey olsa onun canından can kopacak. o seni öyle bir sevecek ki, bu öpüşmedirler yalan olacak. öpüşmeden de öpüşmüş kadar olacak seninle. bu karışılıklı olacaktır bence. çünkü o zaman "gerçek aşk" olur bana göre..

şiir ahmet hamdi tanpınar'a ait :) ne güzel dedin tam olarak gerçek aşk. romanların en güzel yerleridir. orda bağlanırsın hayata en güzel kısmı iki sevgilinin birbirini sevdiğini bilmendir çünkü o karakterler asla birbirlerinden okur kadar emin olamazlar. sen dısardan onları izlersin. belki de ben şiirler ve romanlardan kopup gerçek yaşama adapte olamıyorum bilmiyorum. ama güzel dileklerin için teşekkürler :)

yalnız değilsin adapte olamamak konusunda. şiir çok okumam. hatta neredeyse hiç okumam ama roman okurum. oradaki aşklardan gerçek hayatta göremedim.. ama şimdi biri var. değişik'im.. o bana gerçek sevgiyi, aşkı hissettiriyor. romanlardakinin tıpatıp aynısı olmuyor tabi ki. fakat "gerçek yaşam"dakinin "gerçeği" oluyor. romanlar hayal ürünüdür. her ne kadar gerçeklerden esinlenirse esinlensin, hayallerle şekillenir. bu yüzden gerçek hayatla bağdaşmaz tam olarak. sen de eğer karşılaşırsan gönlünün efendisi ile ne demek istediğimi tam olarak anlayacaksın :)

haklısın aslında öyle birinin varlığını bilmediğim için uzak geliyor belki de. sevindim senin adına ne güzel bunu diyebilmek bile :)
"İnsanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyor." demiş yazar; ben buyum sanırım birazcık ;)

çarpışmayı bekliyorsun. bence de beklemelisin. ben de bir gün karşına çıkacağına inaniyorum. umarim en kisa sürede cikarsiniz birbirinizin karsisina ve mutlu olursunuz :)

sizin bu tatlı yorumlarınızı böyle bölmek istemezdim kusura bakmayın. sizinde bildiğiniz gibi romanlarda, masallarda, aşk hikayelerinde genelde kavuşmak veya kavuşamamak anlatılır ve çoğunun sonu "sonsuza dek mutlu yaşamışlar" olur. devamı yazılmaz. yazılırsa sonsuza dek mutlu yaşayamazlar. çünkü kavuşursan meşk kavuşamazsan aşk olur derler. siz okurlar daha iyi bilirsiniz "her şey güzel bitmez, her güzel şey biter.."

pasacayi her sey guzel bitmeyebilir. sonsuzluk bu dünyada yok zaten. elbet bir gun öleceğiz. neden sevdigimizleyken olmasin bu? yani her guzel sey biter dedin ya hani. neden bu sey sadece bir tarafin ölümü ile son bulmasin? ki bu son bulacak diye bir sey de yok. geride kalan icindeki duygulari devam ettirebilir..

tabi ki her güzel şey biter, her şeyin tükendiği gibi. aşk da biter bir gün, okuyup duygulandığımız kitap da. ama hani kitap biter de siz o kitabı yüzünüzdeki gülümsemeyle kapatırsınız ya o güzel his kalır yanak çukurlarınızda işte ben o his bitse de yaşamak isterdim. o gülüş yanağımda dursun diye. arkana bile bakmadan gitmek istersin.
"öyle her şeyi bırakmana falan da gerek yok. anıları bırakabilsen yeter.." yaşamak ve bitmek hep birbirini çeker zaten :)