biraz kafa ütülemek istiyorum, zaten zorla okuyacak değilsiniz ya. hep zorla okuduğumuz için yaziyorum bende. belki yazdığım zamanda öyle olacak. çünkü beni kimse zorla olsa bile yine de okumayacak. çünkü saçmalık olacak hepside. ortaya fütursuzca saçtıklarim şeyler hepside. çünkü ben saçtığım bu şeylerden ibaretim. kendimi parçalamakta denilebilir. olsun ben kendimi parçalamaktan çok hoşnutum. sen ise kendini en derinlerde bir yerlerde kaybettigini sanmaktan hoşnutsun. çok melodram bir durum bu aslında. bunu sadece senin biliyor olduğunu sanman ise en boktan şey işte. ama sen bunun farkında bile olamayacaksin. birde seni bulabilsem bütünn bu saçmalıklar bitmeyecek. hiç birşey bitmeyecek. çok kötü birşey bu. İstememiş olmamiz ise daha da kötü. bu kadar saçıldıgim kâfi.

zorla da degil. okudum. sacmalik miydi? hayir, degildi. bulmak da istemiyorsun o kisiyi ama bulmamak da istemiyorsun. buldugunda sacmaliklarin bitmeyecegini söylüyorsun ama bunu nereden biliyorsun?

"o kişi" diye bir şey yok, sadece kişi var.

o zaman kisiyi buldugunda sacmaliklarin bitmeyecegini nereden biliyorsun?

kendimden biliyorum, bunun sonu yok yani. bir sonu olmasın diye istediğimden de değil.