arkadaşlar yıllardır aynı mizaçta neredeyse kendi doğru bildiklerimden taviz vermeyen dostluğa fazlasıyla önem veren biri idim 2015 sonuna kadar. kendimce büyük yıkıntılar yaşadım. ama şunu gördüm ki benim değer verdiklerim bana benim onlara değer verdiğim kadar değer vermiyorlar ve aslında hiçbir zaman vazgeçmek istemediğim bazı değer yargılarımla oynadım, bazı terimlerin içini boşaltıp yeniden kendimce yorumladım. dostluk, aşk gibi aslında benim en çok önem verdiğim kavramları tamamen bertaraf ettim/ediyorum. bu benden çok şey götürdü farkındayım ve ıstırabını da vicdanımda hissediyorum halen. acaba hata mı ettim? görüşlerinizi anlatabilğim olay çerçevesinde alabilir miyim?

en başta doğru bildiklerimden taviz vermeyen biriydim demişsin. eğer bu huyunu değiştirmeye çalışıyorsan bence bu güzel bir şey çünkü kimi doğrular kişiseldir ve genelleme yapılamaz. senin değer verdiğin insanlar sana değer vermemişse hatayı sırf kendinde arayıp duygularını bertaraf etmemen gerektiğini düşünüyorum. vazgeçmek istemediğin değer yargıların,seni sen yapan kuralların vardır hayatta.. sen başkaları ile olan ilişkilerinden kaynaklı bu kurallarını değiştirmeye çalışmışsın ama bende zamanla şunu gördüm ki sen ne kadar kurallarını değiştirmeye çabalarsan çabala,eğer bir insan sana değer vermiyosa değer vermiyodur. hata mı yaptın? bence hayır. tek hatan kurallarını kendin için değilde başkası için değiştirmen olmuş.(eğer öyleyse tabi)

@anonim_bayan değiştirdiğim değer yargılarım ve kavramlara yüklediğim anlamlar oldu bunu da insanlar için değil artık yitirilmiş duygulardan kaynaklı. örneğin dostluk kavramını tamamen soyutladım, aşk kavramını mantıksal olarak yargıladım.

söylemeye çalıştığım şey, yitirilmiş duygularının 'yitirilmiş' olmasının sebebi başkaları değil mi ?( İlk yorumda için demeyecektim yanlış olmuş) bence kendini kavramlardan uzaklaştırmayı denemelisin. aşk,dostluk,sevgi,ihanet.. vs. İyi ya da kötü ne varsa uzaklaş o kavramlardan ve kendini bu sınırların içine hapsetme.. akışına bırak, en azından ıstırap çekmeyeceğin bir sen olana kadar..

@anonim_bayan düşüncelerin rahatlattı, teşekkür ederim.

yardımcı olabildiysem ne mutlu :)

@mizacimsert beni anlatmissin burda. ben intihar etmek istedigimi yazan anomimim bu arada.merak edip onceden yazdiklarina bakmak istedim bunu buldum. bana deger verilmedigini gorunce ben de kimseye deger vermedim sonuc olarak yalniz kaldim her anlamda. umarim sen bunlari asmissindir. benim de mizacim sert ama bi o kadar da kirilganim. :(

ben bunları yazdığımda aslında problemlerimi ve mantalitemi değiştirmiştim. sadece doğruluğunu merak edip fikir almak istedim. bu süreci yaşarken evet ben de çok büyük boşluktaydım, ne yapacağımı, gerekliliğimi düşündüm önce. sonra insanlardan kaynaklı oluşan bu durumun günahını niçin ben çekiyorum deyip atacağım adımları belirledim.
1. beni mutsuz eden ne?
2. bu mutsuzluğu büyüten sebepler ne? (şarkılar, geceleri sürekli düşünmeler vs)
gibi maddelerle sorunları ve sorunu büyüten etkenleri buldum. bunları terk edip yerini derdimi büyütmeyecek, derdimi hatırlatmayacak, mutlu ve olumlu düşünmemi sağlayacak işlerle uğraştım. kitap okudum, kur'an okudum, dizi izledim, bişeyleri arastırdım vs. tabi ki bir anda her şey düzelmiyor ama inan değmediğini ve mutlu olmaya başladığını anlıyorsun.