hayatımın şaşkınlıkla şahit olduğum duygusal bir dönüm noktasındayım sanırım. garip hissediyorum. ne tamamen üzgün, ne de tamamen mutlu.. bazı şeyler aklımda savaş veriyor sanki. çelişkide kalıyorum.

mutlu olunması gereken durumlarda normal , normal durumlarda mutsuz olmak en belirgin özelliğimiz oldu savaş verenler olarak. kiminin savaşı kalbiyle , kiminin yaptıkları kiminin yapamadıklarıyla , bazen de başkalarının yapmasını beklediği ama yapmadığı veya başkasından beklemediği şeylerle .. bu savaşlar her zaman bastırılır ama gerçek kalıcı barışı antlaşmalar değil savaşlar sağlamıştır her zaman.. savaşını bul ve başla , yoksa bastırdıkların yüzünden gün gelir parça parça olur aklın da kalbin de .. beyaban yanında :)

güzel dileklerin sözlerin için teşekkür ederim.. @beyaban
bu arada evet çok haklısın. söylenecek pek çok şey var bu konuda.. aslında bizi yıpratan da kimselerin haberi olmadan kendi içimizde verdiğimiz savaşlar değil midir? bazı şeyleri aklımızda tararken ruhumuzun yenik düşmesi.. kalbimiz bir şey derken mantığımızın bambaşka bir şey demesi? bir de insan başkaları için savaşıp bi neticeye varırken, en sonunda da kendi savaşına yenik düşer.