sevmediğim bir huyum var . sevmediğim derken kötü bir huyum olduğunu düşünmüyorum ama beni üzdüğü için sevmediğim huyum diyorum . öncelikle insanlarla tartışan taraf hiç olmadım haklı olduğum durumlarda bile ağzımı açıp da insanlara hakaret edemem . çünkü şöyle düşünürüm o bana bunu söyledi kalbimi kırdı bende ona aynısını söylesem onun da kalbi kırılacak o zaman benim ondan ne farkım kalacak .bazen susmak konuşmaktan daha evlâdir .ama ben bu susma işini bazen değil hep yapıyorum galiba alttan alan , tartışma,hır-gür çıkmasını istemeyen,ortamı yumuşatmaya çalışan hep ben oluyorum .ama insanlar beni iyi niyetli görmek yerine çekingen , asosyal ,kendi haklarını savunamayan biri olarak görüyor .ben bilmez miyim herkesin içinde kötü bir huyuyla onu rezil etmeyi ama "kalp kırmak kâbeyi yıkmak gibidir " sözünü bile bile de gidip o gönlü yıkamam..

yani bu yerde haklısın herkese aynı muamele tabiki olmaz ama essege essek demeyince eşek essekligini bilmezmis benimde dilimin kemiği yok aglatirim ama adamına göre sevdiklerimin bi kredisi olur

İnsanlar ne düşünürse düşünsün boşver. önemli olan allah ne diyor. ama şöyle de bir durum var, her zaman susamazsin. kendini ifade etmeyi, doğru bildiğin şeyleri ya da yanlış farketmez sana yakışır bir üslupla dile getirmeyi öğrenmelisin. aksi takdirde duygusal olarak yıpranırsın. tekrar söylüyorum bunu karşındaki insanın yoluyla değil allah'ın istediği yolla çözmeye çalışırsan, ne kimseyi kırar ne de bu kadar üzülürsün.

genelde ağlatan taraf ben olmuyorum ağlayan taraf ben oluyorum iyi niyetin tedavisi bulunmadı henüz napalim @karakutu2

haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır .ben insanlara yapılan haksızlığa tahammül edemem ama bu haksızlık kendime yapıldığında o kadar sert olamıyorum belki de kolay affedebilen bir yapıya sahip olduğum için dir.hakkimi savunurum ama tartışma mesafesine götürmeden yaparım bunu maalesef karşı taraf benim gibi düşünmüyor @anonim_bayan yorumlarınız için teşekkürler bu arada.