bugün durup dururken farkettim de uzun zamandır buralara uğramıyorum.hayat koşuşturması, bitmek tükenmek bilmeyen inişlerim, çıkışlarım derken okulu bitirecek zamana geldik sayılır. oysa ki ilk yıllarımın efsane yalnızlıkları buralarda renklenmişti ve yine aynı dönemden geçerken buraların neşesini aradım kendi kendime.renklenmek için bekleyen tekdüze ilerleyen stabil hayatımdan merhabalar :)

şuan aynı durumda olan biri göründe hem hüzünlendim hem tebessüm ettim

bir avuç insanız şuralarda