bu gece diğer geceler gibi uykusuzum ama post atsamda anasayfayaya yazmıyordum ses çıkarmadan köşemde bekliyordum , neden bilmiyorum. allaha şükür para derdim yok, aşk derdim yok, sevgili derdim yok ama mutsuz ve uykusuzum... herkes uyuyor, bu şehir uyuyor, insanlar uyuyor ve sabah kalkıyorsun; hiçbir şey olmamış gibi tıpkı tıpkı her gece 23 24 de yatan biri gibi okula gidiyorum. kimseye demiyorum, benim içim yanıyor sanki içimde bir öküz var ve onunla günlerimi geçiyorum. düşünüyorum neden ? neden böyle bana ne oldu. öyle aşırı derdin de yok senin ne problem diyorum kendime.hala bulamadım, bir neden sınav sonuçlarım diyorum öteki taraf alone sen bu değilsin sen neler gördün etme eyleme bu mu problem diyorum , diyorum , diyorum ve gine bir gece burada yazı yazıyorken kendimi buluyorum.İçimde nedensiz bir sıkıntı var bu sıkıntı sanki benim yeni insanlara yeni bir şeylere ihtiyacım olduğunu söylese de kimselere diyemiyorum. o kadar çok şey biliyorum ki insanlar hakkında yani biliyorum be arkadaş insanları biliyorum. sahtelikleri biliyorum, empati duygusundan yoksunlukları biliyorum, sanıyorlar ki hep ben haklıyım o benim dediğimi hep yapar, ben onu kullanırım. görüyoruz arkadaşlar biz bu oyunları görüyoruz ama susuyoruz ki biz insanları kırmamak için uğraşıyoruz. o kadar çok şey anlatılması gereken şey varken anlatamamak anlatamamak , dilinin ucuna gelipte söyleyememek zor zor , tahammülü imtiyaz ver ver ver ver sonra sen bir hiç oluyorsun koskocaman bir hiç, sadece bir hiç....

seni çok iyi anlıyorum aynı durumlar bende de var çaresi yok gibi bunun boğazımıza düğümlenmiş kelimelerle yaşamak zor insanlar böyleyken ben bencil yaşamak zorunda kaldım kendimi korumak için sadece kendimi düşündüm kendime vakit ayırdım çünkü insanları değiştiremiyoruz malesef ..sende kendinle vakit geçir ruhunu ve psikolojini iyi besle zamanla daha aza iniyor