bir hafta önce nişanlandığını öğrendim. yeri geliyor düşüncesine bile tahammül edemediği şeylerle yaşamayı öğreniyor insan. ne ettiğin hakaretler ne ah ın ne de bağımlısı olduğun maddeler dindiriyor acını. kendinden igreniyorsun bu kadar acı cekmene izin verdiğin için, geçmişinden iğreniyorsun onunla tanıştığın üniversitesiden beraber oturduğun sıraya kadar lanet ediyorsun. sonra en kötüsü de bir daha toparlayamiyorsun en başa dönüyorsun her defasında. tükenmişsin çünkü. bir ölüme bir de erkeğin *r*spuna çare yok işte.

unutulmuyor. ama geçiyor merak etme.