merhaba. yüreğime ağırlık oturdu kalkmak bilmiyor. annem. şükürler olsun ki annem var. hep onu güçsüz zayıf bir kadın gibi gördüm. yaşadıklarını düşününce empati yaptığımda güçlü olduğu apaçık ortada. küçük yaşta okulu bırakmak zorunda kalıyor annesi ağır kazadan dönüyor hafızasını kaybediyor üstüne kansere de yakalanıyor bu sebeple okulu bırakmak zorunda kalıyor 6. sınıfta. diktatör bir babanın kızı. küçük yaşta omzuna sorumluluklar yükleniyor. büyüdüğünde zorla evlendirilmek isteniyor. babası düğün bile yapmadan kızkardeşinin evine bırakılmasını söylüyor. annem napiyor sevdiği adama gidiyor evleniyorlar. şehirde yaşayan annem babamsiz 1 yıl köyde kalıyor. köy işlerini yapıyor bu sırada hamile de tabi. tüm o kalpsiz insanlarla acı dolu bir yıl geçiriyorlar. babam askerden gelince ankaraya geliyorlar tek göz evde. babam günde iki işte çalışıyor annem çalışıyor ve annem hala bile çalışıyor. şükür ki suan ki iş şartları o zamankine göre çok daha rahat. elini vermeyen evin direği babası agir bi hastalığa yakalanıyor artık konuşamaz yuruyemez oluyor ve annemi gördüğünde sürekli ağlıyor. bugünlere ne zorluklarla geldiğimizi biliyoruz. ne kadar güçlü olduğunu artik biliyorum. dayanamadiginin da farkındayım. hiç annem gibi olmak istemedim daha güçlü daha da güçlü olmak istedim. tartistigimizda ona söylediğim cümle çok acıydı ama gerçekti. böyle hissetmiyorum demedi. yanılıyorsun demedi. yasayamadiklarinin acısını benden çıkarıyorsun dedim. bekledi bekledi sonra geldi öptü beni. sarıldı. sevgimi istedi sevdim onu. unuttuk. en güzeli de buydu. İkimizde unuttuk.

samsun'da denize alişmışım. çok özledim. oturup uzaklara dalmayı. esmesini. kafamı dinlemeyi. yalnız kalmayı. yakınlarda kuşadasindayim. bu zamana kadar tüm sahil kenarından fotoğraf atanlara nispet olsun diye sizin için güzel fotoğraflar atarım. hem bu benim özgür olduğum ilk tatil. belki bir yaz aşkı. gerçi hiç sevmem yaz aşklarını gelip geçici sadece eglencesineymis gibi. benim nickim neden hepcicegi saniyorsunuz :) İyi dileklerim sizlerle

ben üşüdüğümde midem bulanir. farkina varmadan üşümüşüm. İğrenç bi durum. finaller de iğrenç değil mi? uyumuyorum ama ders de çalışmıyorum. ayrıca sevgili dedikoducugum önceki mesajımı da yayınlamadin ayıp ettin. aman ya nolursa olsun nesenizi kaybetmeyin. olsun geçsin biz hep gülelim.

müzik calmamasina rağmen kulaklikla oturmakti umutsuzluk. emekleye emekleye geldiğiniz yoldan tek hamleyle en başına dönmekti. bulduğun umuttan korkmak eski umutsuzluklara yormak.

neden herkes yağmura aşık? çünkü güzel dost yağmur derdini unutturuyor İyi ediyor seni huzur veriyor umut veriyor güzel duygular hissettiriyor. yalnızlığını da vuruyor yüzüne yalnız olmadığını da. ben kizamam yağmura. kızmam da. İstediği vakit yağabilir bana. dost vakit arar mi hiç?

ta ta ta tammmm :d farkli bi giriş yapmalıyım dedim. yine bir şarkı sözüyle geldim "ne göreyim kendime yıldızlardan daha uzaktayim" dediğinde aynı durumda olduğumu ama "bu kızı yeniden buyutmeliyim" dediğinde aslında iyi olduğumun farkına vardım.yani iyi olmaya başladığımı. final haftasına denk gelse de umrumda değil hiç bişey benden önemli değil. farkindalik önemlidir ya bi süreci başlatir ya da bitirir. yeni bi surecteyim sona geldiğimi hissediyorum. siz neler hissediyorsunuz herşey yolundadır umarım. kendinize dikkat edin.

hani böyle sabah annen uyandırır dur anne 10 dakika dersin 10 dakika sonra ben kalkcam sen git dersin ve on dakika sonra kalkarsin yani ben öyle yaparım. şimdi de öyle durun bulasmayin bana geleceğim kendime. dokunmayın uyandırmaya çalışmayın. uyandığımda daha iyi olacağım hissedebiliyorum. beni bana bırakın.

düşünüyorum da bu siteyle ilgilenenlerin işi de zor. bir sürü insan var ve sürekli birseylere cevap veren mesaj yazan yorum yapan insanların yazdıklarını onaylamakla uğraşıyorlar. sürekli bilgisayar basindalar belki de. İşin yoksa uğraş dur. bizim yüzünüzden yüksek radyasyondan kanser olacaklar hakkınızı helal edin ogrencilikten hep bunlar 😀

rüzgar esti üstüme üstüme of vurdu yüzüme yüzüme oof. bir de rüzgarla ilgili su şarkı geldi aklıma. ruzgaar okşa onun saçlarını benim yerime. fısıldayan kulağına sevdiğimi. ruzgaar dolaş onun etrafında don gel bana getir bıraktığı nefesi... ben ise kendimi su an rüzgar esince burnumuza gelen igde ağacının çiçeklerinin kokusu gibi hissediyorum. şarkılar ne alaka diye düşünmeyin güzel duygular var. bu akşama özel bir durum. bu hissim. böyle tatlı güzel ve huzursuz göstermelik huzur var. bugün benim için çok yorucu bir gün oldu. duygusal olarak ama mutluyum yani o huzursuz göstermelik huzur bile yetti. sizleri seviyorum iyi geceler ✋

az önce aklıma çok çok çok geçmiş geldi. çocuğum 7-8 yaşında falan olmam lazım. İki tane kiz arkadaşım vardı abileri vardı birde. ben onlara giderdim. ödev falan yapardık annesi babası da severdi beni. ne pislik bir aileymis. kızların günahı yok ama abisi de babası da sapigin tekiydi. ki kızlarına karşı bile. onu yaşadığım o an. onu unutamıyorum. aklıma geldi dedim ya sosyal agdan bakayım dedim. hala duruyorlar. hem de öyle mutlu görünüyorlar ki. o pislik içinde kötülükle o sapiklikla nasıl mutlu durabilirsiniz. bana yaptığınızı nasıl unutabilirsiniz. İgrendim yine. onlardan o günden kızlardan onlara giden ayaklarimdan ellerimden...

bugün piyanist'i izledim. adını yazamadigim başrol oyuncusunun hayatı hep bir şekilde kurtuluyor. tüm ailesi toplama kamplarına gidiyor. bir o kurtuluyor. üstelik kurtulmalasinin birinde alman subayın yardımı da var. İzlediğim sitede yorumlara bakınca pembe pantere benzetmiş birisi. yorumdan sonra ben de benzetmedim değil pembe panteri çok severdim lakin karakteri sevemedim. çok sakin ve etkisiz birisi. hayatta kalması da mucize.filme gelince film guzeldi. sizlerin düşüncelerini almak istiyorum.

"omzuma yıllar ağır gelir. dile kolay kalbe değil. olur da doneceksen eğer her zaman acimin üstünde yerin var..." demiş zakkum. son cümleye kadar gayet iyiydi. acimin üstünde yerine yok senin. acının sahibi sensin. acı sensin. omzumdaki yük sensin. nefes almamı güçleştiren sensin. bunları bana yapmana izin veren ben varım. ne kadar kurarsan kur kafanda, plan yaparsan yap olmayınca olmuyor. geçmiyor acılar. kalması gerekiyor belki. öyle çok belki var ki aslında. belki geçmişi unuturum, belki acim geçer, belki mutlu olurum belki, belki , belki...! günlerdir yurttan çıkmıyorum gerçekten üzgünüm sizleri derdimle boguyorum. amma velakin buraya yazmak istiyorum yazdikca gececek gibi... aslında bu sıkıntımi atlattigimi sanıyordum. yanılmışım. yazmaya başladığımda kağıda bunlar dokuluverdi. geçmemiş bak demek ki acim. yara geçer mi ? geçmez. ya unutmuş gibi yaparsın ya biri çıkagelir unutturuverir ya da benim gibi yarani saklarsin. hayatı fanusun içinden izlersin. öyle tepkisiz öyle yavaş, sakin, hissiz ve de öyle etkisiz...

İstediğim hayatta değilim istediğim yerde değilim. geziyorum tozuyorum mutlu olmaya çalışıyorum dışarı karşı mutlu göründüğünü de biliyorum. mutlu görünmeni istiyorlar çünkü. sıkıntımı anlatmam çünkü gecistirilen cümleleri duymaktan iğrendim artık. mutlu değilim. masum değilim biliyorum. masum olmayı çok isterdim. mutlu olmam için gerekenleri yapacak gücü kendimde bulamıyorum. umudumu kaybediyorum.

her kalp güzel günler yasamak ister. her insan sevdiği tarafından sevilmek ister. hayat bu ya... İstediklerimiz bizim olsaydı yaşamla bağımız amacımız olmazdı. güzel günler yaşamak için yaşıyorum bi gün güzel bi gün yaşayacağım biliyorum. hakediyorum. hayat bir cirpinis türlü türlü çırpınışlar var. kime göre neye göre ayrılır bilmiyorum ama hepsi zor bence . tüm bu çırpınışların içinde yanında bir dayanağını varsa çırpınışların son bulması yakın demektir. dayanakları çoğaldıkça daha az çırpınıyorsun. allah her daim yanımızda olacak insanlar nasip etsin bize. bize acı cekteren şey en çok geçmişimiz. geçmişi bırakın her ne yasadiysak bırakmalıyız. acı çekmekten zevk almiyorsan hayatta uzulmeden mutlu yasamak daha zevkli. hele yanında güzel bir arkadaş varsa bu daha güzel.

anket de mesela %17 yazıyo ama %13den az gösteriyo benim öğrencilik hayatım tam olarak o

şimdi hiç uyanmadigim sabahlara hiç uyumadigim gecelerden uyanmak istiyorum.

gece yüksek bir binanın çatısına çıkıp ayaklarımı aşağı salip tüm sehri izlemek güzel hissettirmeli. hareket halindeki insanlar onların hayatı ve senin hayatın. daha somut ya da genel bi seyir. bunu düşünmek bile huzur veriyor. bunu yapmak istiyorum.

merhabalar efendim. ben geldim hoşgeldim. İyi geceler hepimize :)