İnsanın en büyük pişmanlığı değmeyecek bir insani hayatına almasıdır. çünkü hep etrafında kiler ona şunu söylerken bulur kendini. bu kadar çok değer verme sonra bu durumu atlatması çok zor olur. ama sen saf temiz bir sevgiyle bagliysan ona hiç kimseyi dinlemek istemezsin. sonuç mu bu insan senin hayatının içine eder. sende böyle pişman olup sevginin değeri bumuydu diye kendine kızarsın. arkasından yok şöyleydi böyleydi diyemezsin bir defa sevdin ama şunu şöyle yaşattığın ne varsa rabbim sana aynısıni yaşatsın küfür edemezsin ve herşeyin iyisini rabbinden istemekten başka çünkü o görür ve kimseye yaşattığıni yaşamadan hesabını vermeden bu dünyadan gitse bile diğer tarafta verir cezasını . ve o acı çekerken eğer nefretin herşeyi görmezden gelmeni sağlıyorsa işte ozaman tamam sendeki o bitmiştir.

biz en büyük kazıkları hep sevdiklerimizden yedik. hiçbir düşmanımız bize böyle bir kazık atmadı. başkalarının mutlulukları üzerine kurulan mutluluklar başkalarının ahı ile sizden geri çıkar. sonra yok küfür etti ayrıldığını insana kotu söz söyledi oluyor. kimseye guvenemeyecekmiyiz 2 yıllık ilişkiden seni çok seviyorum diye ölen insan nasıl hemen başkasını sevebilir. özür dilerim de bunun adı ka.arlik değilse ne bunun adı yasattiklarinizi cekersiniz inşallah

mezun olup samsun'dan ayrılmama rağmen en fazla bu şehirden uzak kaldığım süre çift haneli sayılardan ibaret , nasip olsaydı bu şehir benim ikinci ailem olacaktı. çok güzel anılar biriktirdim. 2 yıl oldu mezun olalı ama hep ayağım burda bu şehri sevememistim ilk geldiğimde sonra öyle bir insan çıkardı ki karsima rabbim bu şehir ikinci ailemin olduğu şehir olacaktı. ben o sevdicekden ayrılalı bugun 83 gün oldu ama hala deliler gibi çok seviyorum onu belki tekrar biraraya gelme şansımız çok düşük bir şans ama ben o şansı bile seviyorum. yarin orda olucam ama onun karşısına nasıl çıkarım nasıl biraraya gelebiliriz onu düşünüyorum . bir yardim ee dostlar

karlar yağıyor yüreğimizin enderin yerinde
islak yorgun bir hayatın içinde
şımarık çocuklar gibiydim seninle
gecelerin soğuğunu yanlizlikla yenemiyoruz.
ümitlerimiz hep yarım kalıyor
neden mutluluklarimiz hep yarım
elini tutamiyorum
şiirime ilham olan güzelliğin
İçimi sevgiyle ısıtan temiz kalbin
mısralarimda hep sensiz yarim kalıyor

tabağına yiyebileceğin kadar yemek, hayatına sevebileceğin kadar insan al. İsrafın lüzumu yok. sonra öyle pişman olursun ki son pişmanlık fayda etmez. hayatta çok pişmanlığım oldu ama sevdiğim için hiç pişman olmadım çünkü hayatımda geçirdiğim en güzel zamanları birlikte yaşadık. tek pişmanlığım kararlarımda daha net olamam. birlikte olsaydık aile olabilmeyi basarabilseydik bu dünyada değil canlılığa dair nerede hayat varsa oradaki insanlarda bile benden mutlusu olamazdı. kış'ı sevin güneşi sevin. size kışı sevdiren kış güneşini sevin. bu hayatta birkez sever insan onuda iyi sevin.

kaçıp gitmek istediğim çok zaman oidu. meseia buiutiara da dokunmak istiyorum ama eiimie değii.

gökyüzüne bakmayanların kalbi daha çabuk kirlenir.

"demek ki insanın sınıfı menşeiyle değil, attığı adımla belirlenir."

“eskisi gibi sevdalar lazım, mektup yazarak seven, sevdiğinin fotoğrafını cebinde taşıyan, o kadar narin, bir o kadar zarif sevdalar.”
eskisi gibi sevenler var nadir de olsa var ancak karşı taraf kaldıramıyor ... etrafındaki konuştukları kızlar, erkeklerde o sevildiği kişideki gibi sevilmiyor ne o kişideki gibi sevilirler ne de o kişinin yeri doldurulur.
ben fotoğrafını hala saklıyorum cüzdanımda ama onun haberi yok...

sensizliği düşünüyorum
ne kadar umutsuzda olsam
heran tenindeki o koku geliyor aklıma
bir'an hayallere dalıyorum
uçsuz bucaksiz bir bekleyiş sarıyor içimi
aklıma nezaman sen gelsen o umut yeniden canlanıyor
seni düşünüyorum
ufuklar kadar uzakta olsan
bir yıldız gibi bana baksanda
ben yine seni düşünüyorum
hayallerim yeşeriyor yeniden
umuda bekleyiş sürüyor
bu hayatta sen varken ...

küçükken mahallede arkadaşlarımla taso falan oynardık. hep büyümek, çalışmak isterdim. şimdi ise hep çocuk kalmak isterdim diyorum. bütün saflığımız, temiz kalbimiz çocukken daha güzeldi.

sevilmeye ve güven kokan bir sarılmaya çok ihtiyacım var.

size son zamanlardaki kötü alışkanlıklarımdan bahsedeyim. elime ne zaman bir bilgisayar veya telefon alsam ilk kitap sitelerine giriyorum. sürekli okumak istediğim kitaplar vardı vakit bulupta okuyamadıgim. ekliyorum sepete bakıyorum okadar çok olmuş ki sepette şimdi hangisinden vazgeceyim diyorum . İşte asıl komik olan yanıda buya içinde set ile birlikte 16 kitap 68 lira tutmuş hepsi bu kadar mı diye şaşırdım. peki arkadaşım ne dese beğenirsiniz okadar kitabı ne yapacaksın , okadar para boşuna gitti hangisini okuyacaksın . peki benim aldığım bu kitapların hepsi senin günde ictigin bir paket sigaranın 5 günlük parası onu içip kendimi zehirleyene kadar bir kitaptaki belki bir sözle zihnimi aydınlatması kaç para?

ayrılıklar neden hep acıdır. ben neden bu kadar çok duygusal bir insanım. mutluyken bile ağlayabiliyorum. bir erkek için çok fazla okadar hassas bir yapıya sahibim ki bir insanı uzdugumde kirdigimda kendime kızıp oturup ağlıyorum. daha önce kız arkadaşım ile üniversite bittikten sonra memleketime döndüm. o gün o dönüşte okadar çok ağladım ki , birbirimizi çok özlüyorduk. ben onun yanına her gitmem de heyecandan yerimde duramıyorum. 2,3 gün beraber vakit geçirdikten otobüs saati yaklaştıkça bir anda gözümden yaş akmaya başlıyordu. hep onunla meydandan servise binip onu eve gonderiyodum. çünkü o ben ağladıkça daha çok üzülür diye. otogara gidene kadar ağlayan gözler otogara gidince ilk işi yüzünü yıkayıp onu aramakti. üzülmesin ben iyiyim diye beraber vakit geçirirken komik anlarla güldürmeye çalışırdık birbirimizi. kendi erkek kardeşimin yanina gidiyorum . onunla ayrılırken bile sebepsizce dökülüyor yaşlar. simdi evimdeyim. İki yıllık bir iliskim bitti. bilmiyorum o şimdi ne halde ben her gün onunla yaşadığım günlerin özlemiyle evde tek basima kaldıkça yasadigimin yalnızlığın kendimi ne kadar yıprattı gini düşünüyorum. öyle bir sevinki sevmenin elini tutarak değil onun için en özel yerinizi ona armağan edecek kadar sevin. İşte belki de insan bu yüzden sevmeye korkuyor. konu kaybedip yalnız kalmaksa bir gün ayrı dusucegiz . onu düşünmek bile ağlamak için bi sebep. burada olmasa icimdekilerini anlatacak biri yoktu.

o ilk kar tanesi bazen o kadar güzel şeyler ifade ediyor ki her insan kışı sevmez ama kışın doğan o güneş , o kış güneşi sizin içinizi öyle ısıtır ki onu çok seversiniz.

"bekleyeceğim elbette gelişini, yaşamak başka nedir ?"

düşünceierini tam ve yerinde sözcükierie aniatamayan kişi, yaniış tartıiaria iş görmeye çaiışan satıcıya benzer. bazen öyle bir konuşmaya başlıyoruz ki soylediklerimiz nereye gidiyor karsimizdaki insan buna üzülür mü kırılır mı onu hiç düşünmeden empati duygumuzu kaybetmiş gibi oluyoruz. onun için sakin kalmayı başaran insanlar olmayı basarmamiz lazım . bunları söylerken benim de yaptığım yanlislardan kurtulmayı çok istediğim için . siz siz olun kalp kirmayin tüm hepsi duzelirde kırılan bir kalbi onarmasi çok zordur.

sevmek mi sevilmek mi

hayatın en önemli sorusu seven için
sevmek mi sevildigini bilmek mi
herşey okadar kolay görünüyorki aslında
ama herşey kalbimin derinliklerine indikce anlam kazanıyor
hayatımın ilk ve tek anlamı senken
ne yapabilirimki ben
senin varlığın beni mutlu ederken
senin yokluğuna dayanamam
anla beni seni nekadar çok sevdiğimi
sevmek mi sevilmek mi
yoksa yokluğuna alışıp
boşver ya oda sevse yanında olurdu
deyip vazgecmek mi

m.y

"ummadığım bir anda karșıma çıkaracağın güzelliklere çok ihtiyacım var ~rabbim~..
ve sadece senin(c.c) kün(ol) demenle olucak olan güzellikler."

sadece herkesin okuduğu kitapları okursan, sadece herkesin düşündüğünü düşünürsün.
önemli olan hayata farklı şekilde de bakabilmek.