belki hayat vazgeçmekten ibarettir. kendin için, sevdiklerin için, inançların için aşktan vazgeçebilmeli bi insan. yoksa yanılıyo muyum? aşk her şey mi? aşk insanın kendinden dahamı değerli? kafamda deli sorular.. kalbimde o.. mantığımsa ayrı alemde :/

vazgeçmek gerekiyor gibime geliyor vazgeçen birisi olarak söylüyorum bunu ama vazgecmenin de buyuk pismanligini yasiyir insan zaman zaman

kendinden hiçbirşey hickimse önemli olmamali bence.bu yeter tüm bu sorulara

elinden geleni yapıp karşılıklı konuşarak karar almak en mantıklısı tek taraflı hareket etmek yanlış bence nasıl karşılıklı arkadaş olunduysa karşılıklı konuşarak bitirmek gerek

İnaçlarına körü körüne bağlanmak bence insanı daha çabuk dibe götürür. İnaçların için aşktan vazgeçmek yanlış bence. sevmenin ne olduğunu öğrenememiş, yürekten sevememiş demek ki. yürekten seven insan kolay kolay vazgeçemez. çok ama çok zordur vazgeçmesi.

bence gayet doğru sorular. bende senin gibi düşünüyorum. aşkı hayatın merkezi yapmamak gerek.

vazgeçmek zor ama vazgeçmek zorunda bırakılmak daha zor. aşktan vazgeçemez ki insan bu sadece duygularını bastırmak olur. ve inan bana yaşayan biri olarak söylüyorum, ne kadar uğraşırsan uğraş öyle bi an geliyo ki bastıramıyosun duygularını. volkan gibi patlıyo içinde engel olamıyosun. ve bi süre sonra bastırmayada gerek duymuyosun. yani bence aşktan vazgeçmek diye bişey yok. sadece yaşanması mümkün bişeyi bazı sebeplerden dolayı yaşayamamak var. acısıda geçmiyo zaten. her neyse saçmalamaya başladım. sevdiğiniz kadar çok sevilirsiniz inşallah.

vazgeçmek lazım gerektiğinde.

kimin için aşktan vazgeçtiğine bağlı. eğer seni kırdıysa ve bu sürekli tekrar eden bir şeyse kesinlikle vazgeçmelisin. çünkü vazgeçmedikçe bataklık gibi seni içine çeker çırpındıkça daha da batarsın. önce kendini topla daha sonra yaşanacak yeni bir aşk elbette bulursun hemde gerçekten değecek biriyle

seviyorum ve de seviyor biliyorum. birlikte değiliz. bunu geçen yıl denedik ama başaramadık. gerçekler ağır bastı ayrı düştük ama kopamadk. vazgecemedik birbirimizden. ama gerçekler dimdik duruyor önümüzde ve bunları aşmak imkansz. belki yine vazgecemicem duramıcam onsuz ama yeni bi adım atnlmamak da fayda var gibi duruyor. birbirimizi gorebilmek de zaman zaman yetiyor..