merhaba iyi geceler. öncelikle bu gönderiyi boş yere okumayın dert yanıcam. son iki yıldır buraya pek uzun uzun bişey yazmadım genellikle boş beleş şeyler paylaşıp gırgır yapmaya çalışıyordum burda ondan önce de öyleydi tabi ama gene bi dert köşesi gibi görmüyordum diyemeyeceğim. bazen kendime kızıyorum. son 7 yılımı boş yere geçirip bugün kendimi soktuğum pozisyona baktığımda diyorum senin kafana sıçayım bu ne? hayatıma aldığım insanlar hep hayatımın içine ederken ben bi köşede oturup izledim öylece sanki bu hayat benim değilmiş ben sadece dışardan izleyen biriymişim gibi izin verdim hepsine. ellerinden geleni yaptı tabi hepsi allah razı olsun. sırf aileme karşı çıkmış olmak için öylesine tercih yapıp geldiğim üniversite... ailem hukuk okumamı istiyordu ben inadına siyaset yazdım ben siyasetçi olmak istiyorum size mi sorucam diye. çocuktum niye böyle saçma bişey yaptığımı bilmiyorum ve evet bende hukuk okumak isterdim açıkcası ama o güne kadar ailem ne derse tersini yaptığım için istisna yapmayayım kafama göre saçma bişey yazayım diye geldim buraya planım bi yıl evden uzaklaşıp kafa dinlemekti sonra nasıl olsa sınava girip tekrar kazanırım diye. özetle samsuna gelirken tatile gibi geldim yani jddhhd okulla hiç alakam olmadı 5 yılın ancak yarısını samsunda geçirdim gerisi İzmir antalya tarzı turizm şehirlerinde hem çalışıp hem gezerek geçirdim maalesef. ta ki2017 yılında tamda bu zamanlar babamı kaybedene kadar. babamla aramız pek iyi ölümünden önceki bi kaç yıldır ama son dönemde onu anlamayı deniyordum en azından düzelir gibiydi sanki. kelimenin tam anlamıyla yıkıldım yani ondan önce yıkıldığımı sanmışım aslında. ama tabi ki acımı yaşama şansım olmadı amcam sağolsun babamla ortak iş yerinden çekilen kredi babamın üstüne kaldığından ben yas tutmak şöyle dursun satacak neyim var diye her şeyi zorluyodum az bi miktar da değil bahsettiğim borç 10 20 olsa dert etmezsin de 97.800 tl söz konusu olunca insan bi sıkılıyor tabi haliyle. yani babamdan kalan mirasın iki katı sadece önemsiz yani. o yılın sonunda okulu bıraktım diyecem de saçma olucak samsun'u terketim sadece bin bir zahmetle topladığım bilgisayar, yıllardır emek verdiğim oyun hesapları hepsi gitti bir ayın içerisinde. cebimde sigara alacak param dahi kalmamıştı ve giresundaydım. annem bize ait bir daireyi satalım sana iş kuralım ne istersen burda yap dedi. yani annem tek erkek olduğum için 3 kız kardeşimin hakkını hiçe sayıp nasıl olsa el kapısına gidecek diye önceden satıp beni giresun'a bağlamaya çalışıyordu benimse öyle bi niyetim yoktu o zamanlar tabi saflık siz boyu hâlâ. gittim kendi payımdan ne kaldıysa sattım borcu bitirip 35 bin de bankaya attım kafamda iş kurmak değil babamın son sözleri vardı çünkü 'oğlum vatan nazlıdır üzmeye gelmez git borcunu öde askerliğini yap' tecilimi bozdurdum ailemden habersiz çünkü izin vermeyeceklerini biliyorum onlar parayı bedelli için bankaya koyduğumu sanıyorlardı tabi. derken annem bi adamla çıka geldi babamın ölümünden sadece 2 ay sonra oluyor bu olay. eyvallah 10 yıldır ayrısınız eyvallah evlenmek en doğal hakkın ama bi düşün bu çocuk bunu nasıl kaldırsın insanım sonuçta. tamam hiç belli etmiyorum sıkıntılı olduğumu gülüp geziyordum da tavanın dili olsa anlatsa gecelerimi. başta olmaz diyip oetalığın anasını sikmiş olsam da bi kaç gün sonra kendime gelip olur dedim hakkındır. sonuçta babamın nasıl biri olduğunu en iyi ben biliyorum annemin çekmediği eziyet kalmadı. ama nasip değilmiş ki anneannem ve dedem öyle bir şey olacaksa bizim kızımız değilsin diye rest çekip göndermişler annemi. derken eve celp kağıdım geldi... kıyamet koptu demek az kalır bi akşam baktım bütün sülale bizim evde herkes sanki üç kişiyi parçalayıp öldürmüş sonra yakalanmışım gibi suratıma bakıyor celp kağıdım masanın üstünde bana bakıyor bayağı belli yani beni harcayacaklar bu gece dedim de eninde sonunda dedim yeter lan çocuk muyum ben. okulu bıraktım geldim iş kur diyorsunuz eyvallah askerliği yapmadan iş mi kurulur babamın vasiyeti var isterseniz reddedin gene de gidecem cesareti olan da cıksın karşıma diyince sustu herkes. gittim askerliğimi başımı belaya sokmadan bitirdim. başımı belaya sokmadan diyorum çünkü sonuçta karadeniz çocuğuyuz kanımız belli yani pek aklı selim biri de olduğum söylenemez. daha ayağımın tozuyla annem aldı karşısına işte dedi böyle böyle ben evleniyorum ne evlilikmiş amına koyim herkes evlenme peşinde olurdu olmazdı bi gün baktım evlilik cüzdanı öyle duruyor masanın üstünde tabi bu arada annemin kocası olacak adam bizde kalmaya başladı ve benim bu evde üç kız kardeşim var bişey demiyim diyorum da denemeyecek gibi de değil yani en son dedim hayırdır babam mı bu adam al kocanı nereye istiyorsan git beni daha fazla zorlamayın. neyse bunlar 3. kattan kiracıyı çıkarttılar yerleştiler 3. kata sorun çözüldü derken bi eşya kavgası başladı e bende haklıyım evlenen adam götüne güveniyorsa evlensin benim daha taksidini bitirmediğim koltuk takımına ne hakla göz koyuyor amk. ben hâlâ şaşırdığım bir şekilde sakince reddetsem de annemle kız kardeşim arasındaki kavga büyüdü büyüdü en son ne ölüme ne ölüne haline geldi. sorun şu ben iyi değilim en ufak bi şeyde sinirlerim bozuluyo dolup taşmaya başlıyorum. evde sürekli bi tartışma ortamı var huzurum yok daha yeni yeni nefes alabiliyorum derken yine göğsümün üstüne koca öküzü oturttular sağolsun. bu kavgadan dolayı kız kardeşim annemi düğününde istemiyor annem ben gelmiceksem anasını babasını bulsun diyor. ben yine sinirleniyorum yine olan elime yada kapıya duvara oluyor. kafama sıkıcam küçücük kardeşim var zaten babamdan hala toparlanamadı kızcağız yazıktır. lan toparlanamadı toparlanamadı da ben çok güzel toparladım zaten neyse amk. en son geçen hafta kardeşim dedi abi müsaden olursa misafirimiz olucak diye. ben tabi bilmiyorum başıma gelecek var gelsinler başım üstüme dememle dayımı araması bir oldu ben diyorum dayım ne alaka amk yani mantıklı olarak harbi ya dayım ne alaka annem sağ çok şükür hadi o olmasa dedem var aslan gibi duruyor orda hadi o olmasa ben varım iyi kötü abisiyim değil mi??? daha düne kadar benim kardeşlerime aileme karışma diye siktir çektiğim dayımdan mı istenecek benim kardeşim??? tabi haliyle delirdim. çağırdım annemi aldım karşıma bu ikisini dedim ben 15 20 gün yokum ben dönene kadar aranızda ne varsa konuşun halledin halledemiyorsanız ben gelince hallederim dedim demesine ama o ara gene bi sinir krizi geçirmiş de olabilirim. özetle burdaki işim bitmek üzere en kötü bir haftaya evdeyim. hallettiklerini de düşünmüyorum açıkcası o zaman ne yapacağımı da bilmiyorum bu sefer kökten delirip kafama sıkarım her halde. neyse bu gecelik bu kadar ağlama duvarının da bi sınırı var sonuçta değil mi 😊

bazen annemi ve babamı düşünüyorum sonrada romantizm ve sevgi kavramını düşünüyorum o kadar birbirine uzak ki hahahaha

degisime cesaret edememek

yasadigim gunler bu cesaretsizlikle geciyor.ya tamamen kotu ya tamamen iyi olmak arasinda secim yapamiyorum.bir olayin bir duzenin beni tamamen degistirmesinden korkuyorum.icimdeki zavalli vicdan ile canavar haline gelmis ofkenin savasi bitmiyor vicdanim git gide zayifliyor

bir yanim intikam istiyor kirilan kemiklerin sesleri aci cigliklar yalvarmalar gozyaslari yanan evler asagilanmalar iskencelerden dolayi bir hayvana donusen itaatkar koleler

bir yanimsa hala vicdanli olmak istiyor ailesini dostlarini seven sevgi ve ask isteyen muzigi seven huzur isteyen ozgurluk isteyen kimseye zarari olmadan yasayan baskalarinin yaralarini saran

baskalarinin psikologu oldum ama hep kendi psikolojim bozuktu
baskalarinin yasam kocu oldum ama hep kendime karamsardim
baskalarinin ask doktoru oldum ama hic iliski yasamadim

yolu hep biliyordum ama hic yolda olamadim.tum avanslar bitti eski utangac kibar saf cocuk olan eski ben %90 oranda degisti.su siralar tek dusundugum basarili oldugum bir sey bulmak ve onun uzerine gitmek tum enerjimj zamanimi ona ayirmak

kodlama mi?spor mu?sanat mi?bilmiyorum.tum bu kargasadan icimdeki savastan biktim her gun icten ice curumekten icime atmaktan biktim

sevdigim bir isi yapip o alanda ilerleyerek para kazanmak hem annemi ve kizkardesimi babamdan kurtarmak hem kendime hem onlara huzurlu bir hayat kurmak istiyorum.

ama lanetlenmis gibiyim hicbir seye yetenegim becerim yok gibi.gercekler karsisinda cok zayifim hayatin gerceklerine dair hicbir sey bilmiyorum.sistemleri bilmiyorum.kendimi hep ustun gordum hep en zeki sandim farkli gordum bir halt olmadigimi yeni yeni anlamaya basliyorum.hep zengin hayat surecegimi hayal ettim hep milyoner hatta milyarder olmayi hayal ettim ama daha ufak sorumluluklarimi bile yerine getiremedigimi yeni goruyorum

7 senedir yalniz sonuk renksiz gri bir hayat yasadim 19 yasinda en buyuk basarim kendime pantalon almakti 20 yasinda en buyuk basarim kizli erkekli arkadas ortamina girmekti.21 yasinda burdan tanistigim dostum sayesinde yeni yeni hayata baglaniyorum.gercekler karsisinda bu kadar zayif ve ezigim ve zayif hissetmek kaldiramadigim beni cileden cikaran psikopat yonumu tetikleyen yegane sey

emeklemeyi yeni ogreniyorum, bir kosu yarisinda basarili olmam gerekiyor ve kendime neredeyse hic inancim yok

geçen gün otobüste giderken bi kız çocuğu gördüm. üstünde kırmızı montu vardı. hala varmış onlardan, şaşırdım. o montlar ben 1-2. sınıfken modaydı. benim mavi bi gocuğum vardı, ama herkeste o kırmızı montlardan. ben de ondan istedim ama annemler almadı, hatta sonrasında baya güzel pembiş birini aldılar. hem daha kalın, hem daha güzeldi aslında kırmızılardan. ama kırmızılar hiç benim olmamıştı ya hep gözüme onlar daha güzel gelmişti. bugün görünce iyice farkettim de benim değil pembe, mavi montum da onlardan daha güzelmiş aslında. tabi o zamanlar annem benim gözümden bakmayıp, objektif baktığından almamış. İyi ki de almamış ya, benim montum daha güzelmiş 🙈 bazen böyle oluyor işte, onları anlamak için biraz büyümek gerekiyor. umarım annemi daha da iyi anlayacağım günler yakındır.

2009’da anneannem vefat ettiğinde annemi bütün kadınların içinde gözlerim yaşlı çağırdım bir odaya geçtik sarıldık dakikalarca ağladık ki hiç unutmam şu sözünü 49 yaşında bir kadın annesine “bizi bırakıp nereye gidiyorsun anne” dedi ben daha çok ağladım o zamanlar 19 yaşında çok gençtim ve dün halası öldü halasının ilk hastalandığını duyduğunda oda ölürse ben ne yaparım dedi kendi kendine gözlerim öyle bir doldu ki 25 yaşında bir adam olmasam gider ağlardım ne zaman halasının yanına götürsem sanki annesine anneanneme bakıyor gibi bakıyordu halasına gözleri doluyordu bende “hadi gidelim diyordum “ dün halasının halamızın cenazesine sırf bu yüzden gidemedim gece halasının evine giderken gözleri yine kan çanağı gibiydi ben duygusuz bir adamım annemi ağlarken görene kadar yediremedim kendime gidemedim bir insan tüm akrabalarını her şeye rağmen nasıl çıkarsızca severmiş annem ve teyzemler öğretti parayı pulu bırakın kenara insan biriktirin her iki tarafta da bize insan lazım olacak..

"ne cenneti merak ediyorum, ne de cehennemi; çünkü ben annemi gülerkende gördüm, ağlarken de..." - özdemir asaf

gazetede ito baskani ibrahim caglar’in vefat seklini okuyunca annemi kaybettigimiz o gune gittim yine.annem de ayni boyle kalp krizi gecirirken doktorun gaz sancisi deyip eve yollamasiyla vefat etmisti...allah rahmet eylesin.cok aci..nurlar icinde yatsinlar🙏 sabirlar dilerim...

küçükken inandığım sonsuz aşkı sende bulucam. biliyorum. hissediyorum. duyduğum en güzel sese, en güzel kahkahaya; gördüğüm en güzel gülümsemeye, en güzel gözlere sahipsin. sen benim gördüğüm, duyduğum, bildiğim her şeyden daha güzelsin. seninle uyuyacağım geceler en güzel gecelerim olacak. en güzel uykuyu seninle uyuduğum zaman tadıcam. en güzel zamanlarım seninle geçen zamanlarım olucak. bana öyle bir sarılacaksın ki her şeyi ama her şeyi unutucam. o anın tadını çıkarıcam. zaman geçecek ve sen başkalarına aşık olacaksın. üzüleceksin, onlar için göz yaşı dökeceksin, acı çekeceksin ve ben o anlarda hep yanında olucam. sana sımsıkı sarılıcam belki seninle birlikte ağlıyor olucam. İçten içe onlara kızıcam, küfredicem belki de kapılarına dayanıcam belli mi olur. gün gelecek beni ikinci, üçüncü hatta dördüncü plana atacaksın ama ben senin hep bir adım gerinde olucam. seni her zaman koruycam. sen ne yaparsan yap hep senin yanında olucam. asla yüz çevirmiycem, seni hep affedicem, hep sevicem. seninle anlıycam annemi babamı çünkü bende onlar gibi olucam. onlar gibi korumacı. sakın hayata 1-0 yenik başladığını düşünme olur mu? dünyanın en şanslı insanı hissetmen için elimden geleni yapıcam. seni bulana kadar kendine çok iyi bak. seni seviyorum bebeğim.😘

babasının öldürdüğü annesinin tabutunu taşıdı... 11 yaşındaki çocuk, 'annemi değil, melek taşıdım'
http://www.cumhuriyet.com.tr/haber/turkiye/882758/...

12 yaşında annesinin tabutunu taşıdı! annemi değil melek taşıdım...
http://mill.yt/exqvs

hastayım bir nane limon yapanım bile yok, bana annemi getirin.