bazen annemi ve babamı düşünüyorum sonrada romantizm ve sevgi kavramını düşünüyorum o kadar birbirine uzak ki hahahaha

degisime cesaret edememek

yasadigim gunler bu cesaretsizlikle geciyor.ya tamamen kotu ya tamamen iyi olmak arasinda secim yapamiyorum.bir olayin bir duzenin beni tamamen degistirmesinden korkuyorum.icimdeki zavalli vicdan ile canavar haline gelmis ofkenin savasi bitmiyor vicdanim git gide zayifliyor

bir yanim intikam istiyor kirilan kemiklerin sesleri aci cigliklar yalvarmalar gozyaslari yanan evler asagilanmalar iskencelerden dolayi bir hayvana donusen itaatkar koleler

bir yanimsa hala vicdanli olmak istiyor ailesini dostlarini seven sevgi ve ask isteyen muzigi seven huzur isteyen ozgurluk isteyen kimseye zarari olmadan yasayan baskalarinin yaralarini saran

baskalarinin psikologu oldum ama hep kendi psikolojim bozuktu
baskalarinin yasam kocu oldum ama hep kendime karamsardim
baskalarinin ask doktoru oldum ama hic iliski yasamadim

yolu hep biliyordum ama hic yolda olamadim.tum avanslar bitti eski utangac kibar saf cocuk olan eski ben %90 oranda degisti.su siralar tek dusundugum basarili oldugum bir sey bulmak ve onun uzerine gitmek tum enerjimj zamanimi ona ayirmak

kodlama mi?spor mu?sanat mi?bilmiyorum.tum bu kargasadan icimdeki savastan biktim her gun icten ice curumekten icime atmaktan biktim

sevdigim bir isi yapip o alanda ilerleyerek para kazanmak hem annemi ve kizkardesimi babamdan kurtarmak hem kendime hem onlara huzurlu bir hayat kurmak istiyorum.

ama lanetlenmis gibiyim hicbir seye yetenegim becerim yok gibi.gercekler karsisinda cok zayifim hayatin gerceklerine dair hicbir sey bilmiyorum.sistemleri bilmiyorum.kendimi hep ustun gordum hep en zeki sandim farkli gordum bir halt olmadigimi yeni yeni anlamaya basliyorum.hep zengin hayat surecegimi hayal ettim hep milyoner hatta milyarder olmayi hayal ettim ama daha ufak sorumluluklarimi bile yerine getiremedigimi yeni goruyorum

7 senedir yalniz sonuk renksiz gri bir hayat yasadim 19 yasinda en buyuk basarim kendime pantalon almakti 20 yasinda en buyuk basarim kizli erkekli arkadas ortamina girmekti.21 yasinda burdan tanistigim dostum sayesinde yeni yeni hayata baglaniyorum.gercekler karsisinda bu kadar zayif ve ezigim ve zayif hissetmek kaldiramadigim beni cileden cikaran psikopat yonumu tetikleyen yegane sey

emeklemeyi yeni ogreniyorum, bir kosu yarisinda basarili olmam gerekiyor ve kendime neredeyse hic inancim yok

geçen gün otobüste giderken bi kız çocuğu gördüm. üstünde kırmızı montu vardı. hala varmış onlardan, şaşırdım. o montlar ben 1-2. sınıfken modaydı. benim mavi bi gocuğum vardı, ama herkeste o kırmızı montlardan. ben de ondan istedim ama annemler almadı, hatta sonrasında baya güzel pembiş birini aldılar. hem daha kalın, hem daha güzeldi aslında kırmızılardan. ama kırmızılar hiç benim olmamıştı ya hep gözüme onlar daha güzel gelmişti. bugün görünce iyice farkettim de benim değil pembe, mavi montum da onlardan daha güzelmiş aslında. tabi o zamanlar annem benim gözümden bakmayıp, objektif baktığından almamış. İyi ki de almamış ya, benim montum daha güzelmiş 🙈 bazen böyle oluyor işte, onları anlamak için biraz büyümek gerekiyor. umarım annemi daha da iyi anlayacağım günler yakındır.

2009’da anneannem vefat ettiğinde annemi bütün kadınların içinde gözlerim yaşlı çağırdım bir odaya geçtik sarıldık dakikalarca ağladık ki hiç unutmam şu sözünü 49 yaşında bir kadın annesine “bizi bırakıp nereye gidiyorsun anne” dedi ben daha çok ağladım o zamanlar 19 yaşında çok gençtim ve dün halası öldü halasının ilk hastalandığını duyduğunda oda ölürse ben ne yaparım dedi kendi kendine gözlerim öyle bir doldu ki 25 yaşında bir adam olmasam gider ağlardım ne zaman halasının yanına götürsem sanki annesine anneanneme bakıyor gibi bakıyordu halasına gözleri doluyordu bende “hadi gidelim diyordum “ dün halasının halamızın cenazesine sırf bu yüzden gidemedim gece halasının evine giderken gözleri yine kan çanağı gibiydi ben duygusuz bir adamım annemi ağlarken görene kadar yediremedim kendime gidemedim bir insan tüm akrabalarını her şeye rağmen nasıl çıkarsızca severmiş annem ve teyzemler öğretti parayı pulu bırakın kenara insan biriktirin her iki tarafta da bize insan lazım olacak..

"ne cenneti merak ediyorum, ne de cehennemi; çünkü ben annemi gülerkende gördüm, ağlarken de..." - özdemir asaf

gazetede ito baskani ibrahim caglar’in vefat seklini okuyunca annemi kaybettigimiz o gune gittim yine.annem de ayni boyle kalp krizi gecirirken doktorun gaz sancisi deyip eve yollamasiyla vefat etmisti...allah rahmet eylesin.cok aci..nurlar icinde yatsinlar🙏 sabirlar dilerim...

küçükken inandığım sonsuz aşkı sende bulucam. biliyorum. hissediyorum. duyduğum en güzel sese, en güzel kahkahaya; gördüğüm en güzel gülümsemeye, en güzel gözlere sahipsin. sen benim gördüğüm, duyduğum, bildiğim her şeyden daha güzelsin. seninle uyuyacağım geceler en güzel gecelerim olacak. en güzel uykuyu seninle uyuduğum zaman tadıcam. en güzel zamanlarım seninle geçen zamanlarım olucak. bana öyle bir sarılacaksın ki her şeyi ama her şeyi unutucam. o anın tadını çıkarıcam. zaman geçecek ve sen başkalarına aşık olacaksın. üzüleceksin, onlar için göz yaşı dökeceksin, acı çekeceksin ve ben o anlarda hep yanında olucam. sana sımsıkı sarılıcam belki seninle birlikte ağlıyor olucam. İçten içe onlara kızıcam, küfredicem belki de kapılarına dayanıcam belli mi olur. gün gelecek beni ikinci, üçüncü hatta dördüncü plana atacaksın ama ben senin hep bir adım gerinde olucam. seni her zaman koruycam. sen ne yaparsan yap hep senin yanında olucam. asla yüz çevirmiycem, seni hep affedicem, hep sevicem. seninle anlıycam annemi babamı çünkü bende onlar gibi olucam. onlar gibi korumacı. sakın hayata 1-0 yenik başladığını düşünme olur mu? dünyanın en şanslı insanı hissetmen için elimden geleni yapıcam. seni bulana kadar kendine çok iyi bak. seni seviyorum bebeğim.😘

babasının öldürdüğü annesinin tabutunu taşıdı... 11 yaşındaki çocuk, 'annemi değil, melek taşıdım'
http://www.cumhuriyet.com.tr/haber/turkiye/882758/...

12 yaşında annesinin tabutunu taşıdı! annemi değil melek taşıdım...
http://mill.yt/exqvs

hastayım bir nane limon yapanım bile yok, bana annemi getirin.