sevgili günlük, uyuyamadım. ben sanırım biraz bunalımdayım. sürekli ömür sayacımın kaçtan geriye doğru saydığını düşünmekten kendimi alamaz oldum. o kadar çok ani ölümleri duyar oldum ki insan bunlardan elbette etkileniyor üzülüyor sorguluyor ve boğuldukca boğuluyor.. offf neyse benim oğlan uyanmadan biraz uyusam iyi olacak 🙌🏻

bir şeyin kıymetini gerçekten kaybedince anlıyoruz. acı ama gerçek. tam 3 ay sonra, geçirdiği trafik kaza sonrasında, kullanılamayacak kadar kötü durumda olan kolunu bugün hareket ettirip kullanabildiğini öğrendim. artık yemek yerken kaşığını zor da olsa kendi tutacak, dişlerini fırçalamak istediğinde diş macununu fırçaya kendisi sıkabilecek.. daha da iyi olacak, inanıyorum. ama basit, rutin gelen şeylerin aslında hayatımız için ne kadar elzem olduklarını onların yokluğunda anlıyoruz. böyle durumlarda ne arkadaşlık ilişkileri, ne gönül meseleleri, ne iş güç para... hiç biri insanın gözünde olmuyor. sadece "sağlık olsun" gerçekten gerisi yerine konuluyor..