merhabalar, uzun süredir yoktum. yokken neler yaptığımı yazayım dedim.
mezun olursun, 4 senedir çalışırsın, tüm birikimini borsada kaybedersin.

bismillahirrahmanirrahim diyerek giriş yaptım siteye. İlk başta eşimden sitenin açıldığını duyduğumda inanamadım. yok be dedim ama gerçekmiş. nasılsınız hanımlar beyler, sıhhatiniz afiyetiniz yerindedir umarım. yazarak bir şeyler anlatmayalı uzun zaman geçtiği için klavyede ellerim bile şaşırıyor şu anda yazdıklarıma. ay bazında baksak 2 seneye yaklaştı böyle bir durum yaşamayalı. olsun o kadar da. eskiden dağa taşa yazardım her şeyi. her gittiğim yerde bir yere bir şeyler karalar orada var olmaya çalışırdım. bu geçtiğimiz sürede ise altını çizmeye başladım. bir elimde cetvel bir elimde kırmızı kalem ne görsem altını çiziyorum. kendim için kendimin konuşması yerine başkalarının kelimelerinde ifade edilmenin rahatlığını yaşıyorum sanırım. yoksa orta yaşlarıma geldikçe dinginlemeye mi başladım? sanmıyorum. atamalı bir işte çalışalı 2 yılı bitiriyorum. ticaretin köpeği olan ben için atanmışlık zor becerdiğim bir iş olsa da iyi kıvırdım sanırım bu işi. süreç içerisinde evlendim üniversiteden beri hayatımda olan hanımefendiyle. evlendim ama hanımefendi de başka bir ilde çalıştığı için bekar hayatı yaşıyorum senenin 10 ayında. sporumu düzenli bir şekilde devam ettiriyorum. tabi pisboğaz yememi de. bu yüzden fiziksel olarak pek değişmesem de güçsel ve mental anlamda her geçen zaman daha da güçleniyorum. zorla çaya attığım şekeri bıraktırdı hocam. alıştım ancak şimdi de ne şekerli içiliyor ne şekersiz içiliyor bu meret. gezginimden sonra (bilmeyenler için üniversite hayatımdaki bisikletim, dostum, herşeyim), bir de mızrağım oldu. o da motosikletim. mızrağımla beraber iş yerine gidip geliyoruz, işten sonra veya haftasonları farklı şehirlere kaçıyoruz. o da bu yetişkinlik hayatımdaki dostum oldu. gezgine oranla biraz masraflı (benzin fiyatları :( )bir dost ancak ona göre de keyfi olan bir dost. bir de karavan gibi kullandığımız bir aracımız oldu bu sene. onunla birlikte de 7 şehir gördük. acemilik senemizdi onunla birlikte ancak baya keyifli anlar yaşattı bize. arabadan eskiden nefret ederdim hâlâ nefret ediyorum. ancak böyle karavan tarzı kullanabildiğim için biraz sempatim var. o yüzden o benim işime yarayan uzaktan bir akrabam gibi. arkadaş edinme yetimi kaybettim niyese. eskiden hayatıma senede en az 1 dost bir çok da arkadaş eklerdim ancak 2 senedir hiç dost ekleyemedim. edindiğim arkadaşlar da çoğunluğu mecburiyetten. niye böyle oldu hâlâ anlam veremedim buna. hâlâ birileriyle kavga etmedim, hâlâ aynı şarkıcıları keyifle dinliyorum, hâlâ hâlâ... bir sürü hâlâlar ve bir sürü yepisyeni şeylerle iki yıl geçmiş buraya gelmeyeli. hepinizi çok özledim ve seviyorum. biraz daha duvarı okuyayım bakalım millet neler yapıyor. bu şarkı eşliğinden hanım memleketindeki balkonumdan hepinize mutlu geceler... :)

ya hastalıktan kırılıyorum arkadaş 3 senedir hastalanmayan ben hastalıklara kaldım. bitirdin bizi samsun havası bir öylesin bir böyle neyin var bana söyle

strateji oyunlarının babası mow assault squad 2
hem strateji hemde canınız istediğinde 1. şahıs gibi askerleri yönetebileceğiniz siper kazma yaralı taşıma kıyafet değiştirme cephane toplama hemde tüm detaylarıyla zırhlı araç kullanabileceğiniz benzin doldurma lastiğin paletin diğer bölümlerin ayrı ayrı hasar alması benzin bitmesi sandıkla cephane taşıma uçak v.b. araçları kullanabileceğiniz karakol kurabileceğiniz 5 senedir sayısız modu yapılan efsane oyundur bu kadar detaylı ve kendine çeken başka bir oyun bilmiyorum herkese tavsiye ederim 8 senelik bağımlısıyım oyunun.

2 senedir festivale eğlenmeye gidiyordum bu sene çalışan olarak gittim ben böyle yorgunluk görmedim 15 saat çalışıp 5 saat uyudum 4 gün boyunca. allah çalışanlara kolaylık versin durumlarını anladım

mayk lavaş center'ın gizli ortaklarından biri ve bir lavaş masonudur.asıl adı akif yanfeller'dir. omu dedikodunun asıl amacı insanların bilinç altına lavaş center'ı sokmak ve dünya gıda piyasasını ele geçirmektir.7 senedir aynı sloganla yapılan reklamların başka açıklaması olamaz.

dün sahilde içeyim dedim denize karşı iki derbederlik yapayım dedim yanlızlıgımı dinleyim dedim 4 senedir görmediğim arkadaşlarımı bile gördüm köşe basında beni bekliyorlardı galiba hasan gelsede içse diye.. üzerine hıçkırık tuttu muhabbet te edemedik dün akşamki kara bulutlar yağmur bulutu değildi benim üstümdeki kara buluttu hepinizden sorry 😕

degisime cesaret edememek

yasadigim gunler bu cesaretsizlikle geciyor.ya tamamen kotu ya tamamen iyi olmak arasinda secim yapamiyorum.bir olayin bir duzenin beni tamamen degistirmesinden korkuyorum.icimdeki zavalli vicdan ile canavar haline gelmis ofkenin savasi bitmiyor vicdanim git gide zayifliyor

bir yanim intikam istiyor kirilan kemiklerin sesleri aci cigliklar yalvarmalar gozyaslari yanan evler asagilanmalar iskencelerden dolayi bir hayvana donusen itaatkar koleler

bir yanimsa hala vicdanli olmak istiyor ailesini dostlarini seven sevgi ve ask isteyen muzigi seven huzur isteyen ozgurluk isteyen kimseye zarari olmadan yasayan baskalarinin yaralarini saran

baskalarinin psikologu oldum ama hep kendi psikolojim bozuktu
baskalarinin yasam kocu oldum ama hep kendime karamsardim
baskalarinin ask doktoru oldum ama hic iliski yasamadim

yolu hep biliyordum ama hic yolda olamadim.tum avanslar bitti eski utangac kibar saf cocuk olan eski ben %90 oranda degisti.su siralar tek dusundugum basarili oldugum bir sey bulmak ve onun uzerine gitmek tum enerjimj zamanimi ona ayirmak

kodlama mi?spor mu?sanat mi?bilmiyorum.tum bu kargasadan icimdeki savastan biktim her gun icten ice curumekten icime atmaktan biktim

sevdigim bir isi yapip o alanda ilerleyerek para kazanmak hem annemi ve kizkardesimi babamdan kurtarmak hem kendime hem onlara huzurlu bir hayat kurmak istiyorum.

ama lanetlenmis gibiyim hicbir seye yetenegim becerim yok gibi.gercekler karsisinda cok zayifim hayatin gerceklerine dair hicbir sey bilmiyorum.sistemleri bilmiyorum.kendimi hep ustun gordum hep en zeki sandim farkli gordum bir halt olmadigimi yeni yeni anlamaya basliyorum.hep zengin hayat surecegimi hayal ettim hep milyoner hatta milyarder olmayi hayal ettim ama daha ufak sorumluluklarimi bile yerine getiremedigimi yeni goruyorum

7 senedir yalniz sonuk renksiz gri bir hayat yasadim 19 yasinda en buyuk basarim kendime pantalon almakti 20 yasinda en buyuk basarim kizli erkekli arkadas ortamina girmekti.21 yasinda burdan tanistigim dostum sayesinde yeni yeni hayata baglaniyorum.gercekler karsisinda bu kadar zayif ve ezigim ve zayif hissetmek kaldiramadigim beni cileden cikaran psikopat yonumu tetikleyen yegane sey

emeklemeyi yeni ogreniyorum, bir kosu yarisinda basarili olmam gerekiyor ve kendime neredeyse hic inancim yok

7 senedir bana ve herkese göstermediğim ruh halime tahammül edebilen bana destek olmaya calısıp beceremeyen arkadaşımı trafik kazasında kaybettiğimi öğrendim. üzgünüm çünkü beni gerçekten seven ve ne yaşadıysam hepsini bilen,ruh halimi tam anlamıyla ona yansıtıp yaşatmama rağmen vazgeçmeyip benim için savaşan bana inanan bir insanı kaybettim.diyecek pek birşeyde bulamıyorum üzgünüm sadece hadi gelin toplaşıp sarılalım :d... tamam şaka yaptım sarılmayın istemiyorum.herkes solup gidiyor işte sadece gidiş şekilleri farklı oluyor kimisi acı çekiyor kimisi çekmiyor tek tesellim acı çekmemesi gençler en azından acı çekmedi.... kendinize dikkat edin gençler gün/gece ne zaman okursanız o güzel olsun

bu zamana kadar 4 güzide kızla çıktım, her önüme gelenle değil. son 1 senedir yalnızım ve eğer bana aşık olup ta söylemeyen varsa hakkımı helal etmiyorum...