ankara sokaklarında gecenin bir yarısı çıkıp o serin rüzgarın eşliği ile uzun uzun yürümeyi özledim. az ileride cocukluk arkadasımın kapısını çalıp termoslarımıza koyduğumuz çaylarla bir bahçenin taş banklarında bazen uzun uzun konustuğumuz bazen saatlerce sessiz oturup sadece dinlediğimiz günleri özledim.