platon, duyularla erişilebilen bireysel nesnelerin başlı başına “kusurlu” olduklarına, yani değişken güvenilmez olduklarına bu yüzden duyular yoluyla alınan imgelerin de aşağı durumda olduklarına mı inanıyordu? yoksa nesnel olarak var olan arketiplerin kararlılığının, duyuların kendilerine enformasyon sağladıkları bu tikel kendiliklere kadar sirayet ettiğine ve gerçekliğin içler acısı çarpıtılmasının sadece algılama sürecinde oluştuğuna mı inanıyordu ?

bi dakika fularımı takıp geliyorum.

kızılderili dili mi bu birader