kafayı yemek

arkadaşlar bazen sınır noktalar vardır hani bende böyle bir durumla karşılaşınca anlamsızca kendimi boş bir odaya kilitlemek istiyorum peki siz ne yapıyorsunuz

ailemden birini arayıp sıradan şeyleri konuşurum. sanki her şey yolunda gibi.. biraz da olsa rahatlarım. sonrası derin bir uyku, kafayı yedirtecek olayları daha çok düşünmeye engel olmak için.

eğer evdeysem yatağıma yatar, dinlendirici bi müzik eşliğinde bu kafayı yedirtecek olayın aslında dünyanın sonu olmadığını, üzülmeye değmeyeceğini düşünürüm.sonra sevdiklerimle konuşup, unuturum.

öyle sınırlara nadir gelirim çok uysal ve alttan alan bir yapıp var ama o sınıra gelirsem kendime ve cevreme zarar vermeden rahatlayamiyorum.😞

sabahları anlamsız bi şekilde huzurlu uyanıyorum. yani günü tamamladıktan sonra sıkıntı yok. o da gününe göre değişir

İskeleye gidip sigara içerim genelde arkanı şehire ver sadece denize emanet et kendini.

tam o an içimde bir cinnet geçiririm ama bunu dışarıya kesinlikle yansıtmam. İçimde bir manyak katliamlar yaparken dışım ise çok durağan bir hal alır. sonra katliam bittikten sonra ruhsal olarak da çöküş ve o geceyi olmayan ızdaraplarla geçiririm. ertesi gün kalktığımda bir sahil havası, okul soğuğu yiyip koşu bandında canıma okudum mu bir şeyim kalmaz.

bi iki sefer sınırdan sıyırmadıysan iydir. sonrasına alışırsın ögrenirsin sınırla dan geçsen bile bilirsin mayınlı yerleri.😉😂😂

sahilde oturup ağlıyorum sıcak soğuk demeden uygun bir şarkı eşliğinde. sonrasında hiç bir şey yokmuşcasına çevreme dahil oluyorum.

kendimi yorucu seyler yapip, derin bir uykusuzluk cekerim. :)

birşeyleri kırmak isterim sonra hayır yapma derim ve rock metal benim o an duygum neyse yansıtacak müziği bulup yürürüm yol nerede biter bilmeden yürür yeri gelir gözümden yaş akar sonra birşeyleri parçalarım odun eşya falan ama sakinlerim , sakinleşmem 1 2 gün sürer ama unutmam pek kolay olmaz