off şimdiden bir sınav stresi, ders çalışmada isteksizlik,büte kalma korkusu evet vize haftası alametleri :(

ilk ezberlediğim telefon numarası seninkiydi ve ben hiç silmedim rehberimden üstelik aradığımda ulaşamayacağımı bile bile. ve ben bunu bilğim halde arıyorum seni cevap gelmeyincede ağlıyorum zaten bildiğim bu sonuç üzerine neden ağladığımı ise anlayamıyorum. pisikolojim iyi durumda değil sonucundan başka bir şey çıkmıyor da zaten ortaya.

insanın yaptığı en büyük hata bence kendisine olduğundan daha az önem vermek kendisini önemsememektir.insan kendisini sevmediği sürekli kusur aradığı taktirde mutlu olamıyor sürekli can sıkıntısı, bunalma kötü duygular art arda geliyor anlayacağınız.bunlarının farkında olup uyamamada ayrı bir tezatlık tabi ben beceremiyorum fazla ama bir çaba var ortada inşallah bir gün...

çocukken yağmur yağınca hiç şemsiye aramazdım ıslanmanın tadını çıkarardım üstelik annemin bana bu yüzden ne kadar kızacağını bile bile.bilmiyorum farklı bir büyüsü varmış gibi gelirdi yağan o damlaların yerle buluşması ve işte dünyanın en güzel kokusu gibi gelen toprağın kokusu her şeye bedel gibi.keşke şuanda da aynı duyguları hissedebilsem şimdi aklıma hep hüzünlü şeyler geliyor herkese bu havaları sevmediğimi söylüyorum ama sebebini kimse bilmiyor.bana bu düşünceye sebep olan olay ise babamın benden ayrılışıydı o günde böyle yağdı yağmur koktu toprak ve işte o zaman huznr değil hüzündü yağmur,ayrılıktı bir baba kız ayrıldı belki bir anne çocuk...buna evrenin ağladığını düşündüm benim göz yaşlarıma eşlik etti bulutlarda işte bu yüzden sevmiyorum bu havaları acı ayrılıklar gerçekleşiyor bir yerlerde yağmurun ıslattığı zemin kadar taşıyamayacağını düşündüğü hep ağır gelen acı düşüyor yüreklere.

kırıldığımızı belli etmiyoruz diye sürekli üzmeye çalışmasanız keşke belli etmiyorsak değerli buldumuzdan kaybetmek istemediğimizden hep ama tabi nerede böyle ince düşünceye sahip insan çok şey bekliyorum bende :(

artık okul hayatına uzun bir tatilden sonra ilk adımımı atmış bulunuyorum tatildediysem berbattı evden çıktığım gün sayısı sabrinin attığı isabetli pas kadar :d benim tatilim okul bitince değil başlayınca başlıyor.sözde tatilden daha aktifim çünkü ve daha çok eğleniyorum iyi geliyor burası bana :) bu arada omü ye yeni gelen arkadaşlar umarım çok seversiniz buraları size deiyi gelir her şeyiyle okul yaşamınızda başarılar :)

hayat gerçekten çok tuhaf ve zor.babamı o kadar çok seviyorum ki kelimelere dökemiyorum içimdeki sevgiyi çok erken aldı hayat onu benden zaten çok zor dayanmak yokluğuna bir de ona o kadar çok benzeyen bir insan var ki aynılar hareketleri yüzü yürüyüşü ses tonu ama karakterleri bi o kadar zıt.o kişi babamı abisi sözde amcam ondan da babamı ne kadar seviyorsam bir o kadar nefret ediyorum babama aileme yaptıklarından dolayı.onu görünce özlemim o kadar artıyor ki babama aynı o her şeyiyle sonra yaptıkları aklıma geliyor sinirleniyorum onu görünce göz yaşlarımı saklamak için kaçıyorum.bu durumla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum insan çok sevdiği o yüzden nasıl böyle nefret edebilirmiş onu yaşadım onu kaybettikten sonra özellikle.keşke hiç ona dış görünüş olarak değil de karakter olarak benzeseydi o zaman her şey çok daha farklı olurdu.

tam da bu gün sorunsuz bir şekilde tamamlanıyor derken sinirimi bozan çok hassas olduğum bir olay yaşadım maalesef.üstelik bunu erkek kardeşim yapmış o kadar canım acıdı ki nasıl bu kadar vicdansız olabilir insan bunu sorgulattı durmadan.ya insanın zekasında bi yetersizlik olsun alay konusu oluyor seviyesiz insanlar tarafından bunu kardeşimi ayırmadan söylüyorum.bir video çekmiş bize izletmek istedi komik bir video sandık çünkü baya neşeli açtı videoda 42 yaşında bir abi var zaten davranışlarından konuşmalarından anladım temiz saf bir insan olduğu.adamla o kadar seviyesiz konuşup alay ediyor ki bir de gülüyor ben neredeyse ağlayacaktım o adamın haline değil bu duygusallığım kardeşimin ve onun gibi düşünen kötü vicdansız insanların hallerine.insanlık ne ara bu kadar düştü biz gözümüzün önündeki çocuğun neden bu kadar duygusuz hale geldiğini göremedik neden öğretemedik herkesi koşulsuz şartsız sırf allah yarattı diye sevmeyi insan olmayı öğrenememişsen ne önemi var okumanın bir statü elde etmenin sen çoktan amacından sapmışsın zaten.çok üzüldüm anlatılacak gibi değil inşallah insan olmayı becerebilenlerden oluruz.

serdar ortaçın şarkısında buralara yaz günü kar yağıyor dediği yer neresi acaba şuan oraya gitmek istiyorum :d

bu sıcakta tokalaştıktan sonra illa öpücem hastalığı nedir ya.bir de geri çekiliyorsun çekip öpüyorlar.sırf bu yüzden dışarıya çıkmama kararı aldım evimde daha mutluyum.

düşünceler yine uyutmuyor.hayattan yana ne şansım oldu ki zaten.hep çabuk geçen mutluluklar,kalıcı hasarlarla dolu.şansızlıklar da bir türlü peşimi bırakmıyor zaten.sahra çölünün ortasındaki tek ağaca arabayla çarpan adam kadar bi bahtsılık şanssızlık var üzerimde.nereye gitsem bi olumsuz hava,hiç olmaz denilen olaylar bu şans bana ne zaman gülecek.bu halde bile umutluyum dönebileceğine inşallah kısa zamanda ben tükenmeden döner.

bende isterdim gece olunca içimde bir sıkıntı olmasın düşünmeyeyim yaşanılan olumsuzlukları,hüzünlü bir şarkı çalınca geçmişteki kötü şeyleri tekrar tekrar aklıma getirip üzülmeyeyim,güzel bir an yaşadığımda doyasıya tadını çıkarayım keşke o olsaydı diye düşünmeyeyim,her onun konusu açıldığında içim burkulmasın güçlü kalayım gözlerimdeki o yaşlara hakim olayım ama işte her istenilen olmuyor ve maalesef hayat herkese adil davranmıyor.

gitmeyecek gibi neyi seversen,sevdiğin şeyin gidesi gelir hemen.kırk yıl kalası olanı bile allah'tan öte koyduğun an gidesi gelir.öyledir işte dünyanın kuralı kalanları sen sevmezsin ,sevdiklerinde giderler zaten.gittikleri yerde kalırlar mı ?allahtan çok sevilenler hep giderler hiçbir yerde hiç kalmadan giderler işte.bende düşünüyorum işte yaradılanı yaradandan ötürü sev dediklerini abartıp daha mı üstün tuttum bu yüzden mi gittin?bu sorunun cevabını hayatım boyunca veremeyeceğim galiba.
yine sensizlik çöktü :(

gökyüzü kaybolmaz,kitapların şarjı,bisikletlerin benzini bitmez.aslında özgür olmak isteyene özgürlük bu kadar ucuz ve kolaydır.ama maalesef bizler çoğu zaman günlük hayat kargaşasından telaşından bunları kaçırıyoruz farkına varamıyoruz.

gülümsemek bazen çok güçtür ama bazı insanlar var ki akla gelse hemen bir tebessüm kaplar içini . gülümseten tebessüm etmemize sebep olan insanlar iyiki varlar.inşallah hepimizin hayatında çokça böyle insanlar olur iyi geceler :)

merhabalar dedikodu ailesi
format değişmiş çok güzel olmuş bence herkese hayırlı olsun bende böylelikle ilk gönderimi atmış oldum hadi hayırlısı :)

yokluğun beni günden güne yoruyor,yıpratıyor bitkinliğim hayattan bıkmışlığım bu yüzden belkide.bilmiyorum her sabah umutla uyanıyorum her şey iyi olacak diye ama olmuyor hep yokluğun geliyor aklıma yine doluyorum.sen varken neşeyle dolup taşan yüreğim şimdi yokluğundan karardı buz tuttu çözülmüyor.sadece rüyama gelsende yeter deyip yetinmeye çalışıyorum ama olmuyor uğramıyorsun da artık rüyalarıma.bakıyorum çevremdekiler aşk acısı çekiyor en ufak bir şeyde hemen moralleri düşüp surat asıyorlar ya ben ne yapayım bu kadar yük omzumdayken ben nasıl tepki vereyim?ama biliyorum hissediyorum beni izlediğini yanımda olduğunu bu yüzden gülümseyerek gülerek tepki veriyorum böyle de olacağım inşallah çünkü biliyorum ki sende beni böyle mutlu görünce benden çok daha mutlu oluyorsun.

insana yaşantılar öğretiyor neyin ne olduğunu anlatılanlar değil.sana birisi yaşadığı durumu anlattığında yaşamışsan o durumu o kadar iyi anlıyorsun ki onu ve bu durumdan kurtulması için elinden geleni yapmak istiyorsun ama eğer yaşammışsan üzülme boşver geçer inşallah takma deyip teselli etme çalışıyorsun sadece ve onun senin verdiğin tesellilere işe yaramadığı için ihtiyacı yok aslında.bende bu yüzden benimle aynı durumda olanlara bu durumu yaşamış olanlara anlatmaya çalışıyorum çünkü bilmeyene anlatsamda bir faydası yok daha fazla üzülmekten başka bir işe yaramıyor.özlemimi o durumu yaşamayan kimse anlayamıyor abartı geliyor bazılarına belkide bilmiyorum ama beni rahatlatmıyor onlara anlatınca.mesela ben babasıyla el ele tutşan bir çocuk görsem içim cız ediyorken babası yanında olan bir insan hiç etkilenmiyor hatta öyle insanlar gördüm ki babasıyla yan yana glmekten utanıyor anlayamıyorum gerçekten ben bu kadar özlem duyarken onlar nasıl böyle bir şeyi yapabiliyorlar.hayat gerçekten çok tuhaf onların değeri ölçülemezken nasıl oluyor da kıymetleri bilinmiyor çok yazık...

sevmeyi bilmeyenler kurak tarlaya benzer.onlar yağmur nedir bilmez.ne kalpten anlarlar ne gönül dilinden.insan kalbini böyle kişilerle heba etmemeli.o kalp bir inci gibi çekilsin ki kabuğuna onu sadece derinden nefesi yeteler çıkarsın.

hayat bence hayallerimizle,koyduğumuz hedeflerle ve umudumuzla güzel hale geliyor.insan hayal ettiği şeye ulaşınca mutluluğu yakalayabilir ancak.belki başkası için çok basittir o hayal ama senin her şeyin belkide yaşamak için tek sebebindir.ve insan gerçekten istiyorsa o hayale ulaşmak önüne ne engel çıkarsa çıksın pes etmeden yılmadan ilerler daima.o hayale ulaşmak için hedeflerini belirler ve hep bir umudu vardır olacağına bu hayale ulaşacağına dair.umudunu yitirmez en ufak bir sorunda bahanelere sığınıp artık yapamayacağım her şey bitti demez.bizde hayallerimize ulaşmak için çaba gösterlim gerçekten istiyorsak bir şeyi yapalım başkası istediği için değil.çünkü bu bizim hayatımız yaşayacak olanda biziz buna göre almalıyız kararlarımızı,hayal ettiğimiz şeye ulaşınca mutlu olacağız başkasının istediği şeyi yaparak değil!