discord açılsın artık ya. @yolyordam ile birbirimize nude atamıyoruz. bu arada stok yaptım yolyordam.

birbirimize birkaç aşk kadar geç kalmış olmasaydık.

omü çocuk cerrahisi istiyordum, yök kadro açmadığı için gidemiyorum :/ asistan ablaya mesaj attım, nerdeyse birbirimize sarılıp ağlıcaz 🥺

herkese merhaba,

biraz başınızı ağrıtacağım kusuruma bakmayın lütfen.
anonim olarak yazmanın içini dökmenin en keyifli yerlerinden biriydi burası benim için. sıkıldıkça sevindikçe yazdım ama hayatımda hiç bu kadar zorlandığım bir dönem olmadı ve yaklaşık 3 yıl aradan sonra tekrar yazmak sizden yardım istemek istedim. özellikle kadın arkadaşlarımdan.
3 yıldır yürütmekte olduğum bir ilişkim vardı. gözümden sakınır gibi herkesten her şeyden sakındım.
hayatıma ilk defa birini almaya cesaret etmiştim. daha doğrusu bir anda girdi hayatıma , ben de onun hayatına o hızla girdim.
bir insan bir insanı ne kadar fazla sevebilirse o kadar sevdik bir birimizi. benim için kaldı geldi istanbula ülkesini bıraktı , ailesini bıraktı . benim yanıma geldi. ben de elimden ne geliyorsa yaptım kpss yi bıraktım işe girdim iki yıldır 7/24 çalışıyorum yıllık izin bile kullanmadan. maddi manevi ne varsa verdik birbirimize. nisan ayında evlilik teklifi etmek için yüzük bakarken subat ayında kıskançlık ve yanlış anlama uğruna , ağıza alınmayak küfürler ettim. tehdit ettim . daha doğrusu etmişim farkında değilim sonradan mesajlarımı okuyunca farkettim. ben bunları farkettiğimde her şey için çok geçti.
bitirmişti.
çok pişmanım çok utanıyorum.
yalvardım yakardım, evine gittim çiçekler aldım , salya sümük ağladım geri dönmedi.
son kez ayaküstü bir kere görüşmeye müsade etti ama ne kadar pişman olduğumu söylesemde benden geçti . herkes kendi yoluna dedi ve gitti.
hayatımda ondan daha çalışkan daha iyi niyetli daha açık sözlü ,istediğini bilen gurur naz yapmayan birini tanımadım.
şimdi onu kaybetmiş olmayı kabullenemiyorum.
allah aşkına bana bir şey söyleyin .
kurbanlar adadım sadakalar verdim. pişmanım çok pişmanım . onu kaybetmek istemiyorum .
ne yapacağımı şaşırdım . ölü gibi işe gidip geliyorum .
akıl verin lütfen bana çok ihtiyacım var buna.

bulunduğumuz ortamlarda çalışan insanlara bir "günaydın" ya da "kolay gelsin" demek çok zor olmasa gerek ki bu davranış bize 100 misli ile geri dönüyor çoğu zaman. başımdan geçen bir olayı kısaca anlatmak istiyorum.
kısa bir süre önce yaklaşık 1 hafta hastanede kalmak zorunda kalmıştım. bu süre zarfında hemşiresinden doktoruna, hasta bakıcısından temizlik personeline kadar o servisin tüm çalışanlarını gözlemleme fırsatım olmuştu. hemşireler ve doktorlar zaten işlerini iyi takip edip ilgili davranıyorlardı, ben de temizlik personellerini gözlemlemeye karar verdim. rutin temizlikleri sırasında hal hatır sordum, kolay gelsin dedim ve hani en basitinden sildiği yerlere daha kuruman basmadım. bunlar çok basit şeyler bakıldığı zaman. bir de bunların hiçbirini yapmayıp bu personellerin yüzüne bile bakmayan hasta yakınları vardı. İnanır mısınız ben sırf bu şekilde davrandım diye neredeyse 2-3 saatte bir çarşaflarımız değişiyordu,odamız gün içinde 2 defa siliniyordu, el dezenfektanımız daha bitmeden bile yenileniyordu, fazladan 2 yastık daha alabildik, gece üşüyünce battaniye bulabildik, çayımız kahvemiz eksik olmadı... tüm bunları sadece bir "kolay gelsin" ve "nasılsınız" ile yaptım. şimdi belki size bunlar zaten olması gereken, normal seylermis gibi gelebilir ama insan 1 hafta gibi bir süre hastanede kalınca bu anlattıklarım birer nimet sayılabilir. ya da ben uzun zamandır "insanlık namına" pek bir şey görmüyorum :)
çok uzattım. demem o ki hayat zaten yeterince zor, insanın mutsuz olması için bir çok neden var, bari biz birbirimize yardım edelim, iki güzel söz bir sıcak gülümseme ile birbirimizin hayatında fark yaratabiliriz. siz birine güleryüz gösterdiğinizde mutlaka bunun karşılığını alırsınız. tamam kabul ediyorum çok büyük mutluluklar değil bunlar ama hangimizin hayatında her gün mutluluktan ağlayacak derecede büyük mutluluklar yaşanıyor ki? böyle böyle küçük şeylerle en azından yarıştan kopmamış oluyoruz.
kısaca anlatıcam dedim olay nerelere geldi :)

büyüdüğümü ne zaman mı anladım ? çocukluğumun beraber geçtiği, aramızda 4 yaş olsa bile duşlara beraber girdiğimizi hatırladığım, yaşımız ilerledikçe aynı kıyafetleri kullandığımız , daha da büyüdükçe dertlerimizi sırlarımızı birbirimize anlattığımız, dar günümüzde harçlığımızı paylaştığım ablamın 3.5 ay sonra bana teyze ünvanını kazandıracağı gerçeğiyle yüzleşirkenn anladım..:)

bugün ölü bir şekilde cama yapıştığım otobüste yanıma çok şeker bir kız oturdu. önce biraz süzdü beni, sonra ' biraz konuşalım mı , canım sıkılıyor ' dedi. timim konuşalım dedim, kulaklıklarımı da çıkardı dgdkdf başta biraz konuştuk , sonra birbirimize bakıp, saçma sapan yüzler yapıp gülmemece oynadık. beni on yedi yaşında sanmış bu yüzden ekstra bir sempati duydum dksfg. sıcaktan yanaklarım heidi' nin al yanağı gibi olduğu ve güneş sebebiyle çillerim de belirginleştiği için ' yanakların ne kadar tatlı oldu, bebek gibi ' deyip bi makas aldı jdfgf ufacık bir detay günü ne kadar değiştirip güzelleştirebiliyor. ' dünyayı çocuklara verelim ' diye boşuna dememiş sevgili nazım hikmet.

ne kadar çok random gülmüşüm, gülmeyi unuttuk be hüseyin..

belki aynı tramvaya bindik sizlerle belki birbirimizi ittik yer kapmak için belki aynı siniftayiz sizinle her dersi beraber işledik ya da ne bileyim belki de kampüste görüp gıcık olduk birbirimize .ama buraya gelip farklı nicklerle gizledik birbirimizi görünmezlik iksirini bulmuş gibi .iyi yazdık kötü yazdık bazen birbirimize ama genel anlamda birbirimizi görünce gıcık olduysak bile burada birbirimizi gormedigimiz kimin kim olduğunu bilmedigimiz için ısındık kaynastik yakinmisiz gibi içimizi döktük yeri geldi elestirdik yeri geldi sevdik onayladik destek çıktık .normal hayatta nicklerimiz yok tabi fakat her insanin maskesi vardır .insanlara bu öyle söyle diye yaklasmayin o maskenin altında belki de ruh eşiniz belki dostunuz olacak kişi ya da dusmaniniz bile vardır .kısaca on yargılı olmayın kimseye .niye böyle bir şey yazdım şimdi bunu dusunucem izninizle 😅😴

bir bakışın,bir gülüşün,bir sözün bir insanın hayatını değiştirebileceğini düşünebilseydik hala bu kadar acımasız olur muyduk birbirimize karsı? ya önemsemediğimiz, farketmediğimiz şeyler karşı taraf için her şeyse bu kadar acımasız olur muyduk?