aziz müdavimlerime:

25.12.2024 tarihinde saat 20:00 civarında sosyal medya mecralarında paylaşılan ve kurupelit sahilinde tüm kamuoyu tarafından bilinen bir ticari kahve satışı yapan işletmede şahsımın esmer bir bayan ile samimi şekilde kahve içtiğime dair çıkan haberler gerçeği yansıtmamaktadır.

şahsım belirtilen gün ve saatte adı geçen işletmede asla bulunmamıştır. iddia edilen esmer bir bayan ile samimi şekilde kahve içtiğim yönündeki iddia ise tamamen asılsızdır.

şahsımı tanıyan herkes bilir ki ben asla orijinal sarışın olmayan bir bayan ile kahve içmem. bu bağlamda aziz müdavimlerimi temin ederim ki böyle bir iddia tamamen kötü niyetli kişiler tarafından uydurulmuştur.

eminim ki aziz müdavimlerim böyle asılsız iddialara zaten inanmayıp kendilerine gereken cevabı vermişlerdir.

bu şekilde haber değeri bile olmayan bir konudan ötürü siz aziz müdavimlerimin vaktini alarak sitemizi böyle bir konu ile meşgul ettiğim için aziz müdavimlerimizden özür diliyorum.

ayrıca yaklaşmakta olan yeni yıl vesilesiyle tüm aziz müdavimlerimin yeni yılını kutlar sağlıklı ve mutlu bir yıl dilerim.

thor.

şüpheye düşürmeyen samimiyetin ve sevginin kölesiyim.

bu halimizda da otantik desenler yoğunlukta olup, eli belindedir motifin ismi. samimiyetimle söylüyorum bunu dokuyan çocuk kör oldu. fiyatı çocuğun ameliyatı da dahil 5000 dolar.

herkesle samimi olan insan samimiyetsizliği ıyyyyy

yeni boyattığım saçıma anında olumsuz eleştiri yapan insanların kafasını istiyorum. samimiyetimiz bile yok, sen gelmiş saçıma laf ediyorsun. başka işiniz gücünüz yok mu yahu sizin?

'sen efe'nin arkadaşısın di mi?' dedi. başımı sallayarak onayladım. 'efe anlatmıştır biz ayrıldık onla' dedi. 'vay be ben evde oturup kalemle mandalina liflerini tırnaklarımdan sökerken insanlar neler yaşamış.' diye içimden geçirdim ve acı acı gülümsedim. efeyi hala çok sevdiğini filan söyledi. 'ulan efe'yi dedem de sever, yakışıklı, zengin çocuk, beni sevsene.' demek istedim, diyemedim.gözleri dolmuştu, benimkiler de doldu.sonra toparlanmaya çalışarak her şeye rağmen gülümsedi. 'neyse saçmalıyorum işte. boşver beni. sen ne yapıyorsun? yürüyelim mi işin yoksa?' dedi.yürüdük. 'sen hep susuyorsun. anlatsana kendini' dedi.boşver manasında başımı salladım.gerçekten de anlatacak bir şey aklıma gelmiyordu.'ama gerçekten merak ediyorum. her insanın bir hikayesi vardır' dedi. karşılaşmadan önce 'ağzıma bakalım şu çubuk krakeri enlemesine sokabilecek miyim' diye bir deney yapıyordum ve karşılaştığımdan beri ağzımda enlemesine duruyordu o kraker.önce onu yedim. sonra bütün gücümü toplayıp, bütün samimiyetimle 'göğüslerin çok güzelmiş' dedim.

umut sarıkaya- sıfatsız

bazen seni en çok anladığını düşündüğün insanların bir tepkisi bütün o samimiyeti sorgulatır. ne söylüyor değil, ne söylemek istiyor diyerek dinlemek lazım insanları.

hayırlı bayramlar babuşlar başka samimi platfotm kalmadı

eskiden yaptığım gibi şuraya azıcık sitem atayım içimi dökeyim. o kadar bıktım ki insanların sahte yaşamlarından ve sahte şeylerden mutlu olup gerçekten gram anlamamalarından boş şeylerle uğraşıp boş bir hayat yaşamalarından diyeceksiniz ki bundan sanane öyle olmuyor işte o iş bizde yaşıyoruz bu dünya da mesela iş hayatımdaki insanlar veya hoşlandığım bir kız illaki birileri sürekli çıkıyor karşıma ve zararını ben görüyorum. hayatta hiç bir zaman yok like takipci kısaca sosyal medya umrumda olmadı başka insanların seveceği şekilde resimler çekinmek başka insanların beğeneceği sözler yazmak başka insanların ilgisini çeken profiller vs vs ha bundan da sanane diyeceksiniz bunca sahtelik içinde insanlar gerçek benliklerini unutmuş ve ben onlara doğru olanla gerçek olanla yaklaştığımda resmen kaçıyorlar saçma bir şekilde. bir kaç örnekle açıklayım geçen bir kadınla tanıştım cidden güzel şeyler hissettim ona karşı sadece dürüst oldum veya başka bir amaç gütmeden kartları mı açık oynadım evime kadar geldi tek düşündüğüm sadece yanında olmak o anki sıkıntısını ona unutturmakdı 1 ay sonra felan başka birisi daha çıktı karşıma ona da gerçek olması gereken şekilde davrandım sonuç 2 sininde en son söylediği casual sen çok iyi birisin deyip konuşmayı kestiler. diğer bir örnek erkek arkadaşım oldu bebelerle samimi olmak güzel bir dostluk kurmak istedim ben ne kadar dürüst olup onlara iyi davrandıysam onlar da bir o kadar kullanmaya çalıştılar beni ve en kötüsü bu anlattığım bu insanların hepsi beni salak yerine koymaya çalıştılar. herkesin dili farklı kalbi farklı konuşur olmuş ne adamlıktan ne insanlıktan anlayan kalmış boş ve sahte dünyalarınız da mutlu olmaya devam edin ben gerçek dünya da gerçek insan aramaya devam edeceğim. lafta bunları arayıp icraat de kendine ızdırap çektirenlerin yanında nasıl duruyorsunuz hala anlayamıyorum anlayamayacağım da. her neyse iyi döktüm içimi her zaman joker kartım oldun iyiki varsın omüdedikodu 😏

benden çok fazla hoşlanmayan insan var özellikle şu bir yıl içinde sayıları gitgide arttı. ama bir tanesi samimi bir şekilde tiksiniyor benden. dönüp sınavdan önce bana "zaten iki ayrı firmada çalışıp paraya para demiyorsun üstüne gezip tozuyorsun, notlarında iyi. tiksinçsin" dedi. samimi 😊

‘zaman’ kelimesi ‘mekan’ dan daha çekici galiba. mekandan ziyade zamana takılıp kalmamız nasıl açıklanır ki başka.
zamanla ilgili ilk derdimiz kendi zamanımızı kabullenmeden, başkasının zamanını boynumuza tasma gibi takıp onun peşinden koşturmak gibi. herkesin aynı zamanda bi şeyleri yaşamayacağını, bunun mümkün olmadığını anlayamıyoruz. bir örnekle açıklamak isterim. fatih sultan mehmet 21 yaşında (bazı kaynaklarda değişiklik gösteriyor) İstanbul’u fethetti. ama erken öldü. bakıldığında hemen hemen ömrünün yarısı. peki 100 yaşında ölecek olsaydı ve 50 yaşında fethetseydi bu denli övülür müydü ? (şu anki genç başarısı) hayır. ama yine ömrünün yarısı. farkı ne ki ? onun kendi hayat çizgisi o. bizimki de başka. ali’nin de ayşe’nin de. peki neden hep bir geç kalmışlık ve yetişememe korkusu ?
bir de diğeri var. o zamana ait hissetmemek. İnsan bir zamana nasıl ait hissedebilir ki ? zaten her an geçmiyor mu ? tıpkı bizim gibi. bana kalırsa bu zamana ait hissetmemek değil, ilk cümlemdekinden kaynaklı bir aldanış. bizi boğan mekan. (mekan = dünya) biz değil birkaç yüzyıl öncesi 15 yüzyıl öncesine de gitsek yine kötülük var, yine samimiyetsizlik var, yine yalnızlıklar, fitneler, fesatlar, olaylaaaar olaylar yani. o zamanki insanlar da eminim eski başkaydı derler. çünkü zaman da tıpkı insan beyni gibi işler. kötüyü gömer unutturur, güzellikleri andırır. eskiden bugüne güzel şeylerin gelmesi de tamamen bundandır bence. yanisi sorun mekanda gibi geliyor bana. her anlamda zamanın peşini bırakalım artık. zaman biziz ve geçip gidiyoruz görmüyor musunuz ?

gercekler hep dram midir?

genel bir kargasa icinde olsamda ruhumun karakterimin gelistigini hissediyorum.duygularim canlaniyor yillar sonra paslar icinde olmasina ragmen yinede zorla donen bir carkli gibi hissediyorum

yakinda dedemler gelecek.ailede en cok benzetildigim kisidir dedem.cok soylenir negatiftir ama cok durusttur kimseye borc yapmaz sinsilik bilmez samimidir komiktir sevdikleri icin fedakarliklar yapar.kucuklukten beri 1400 lira maasina ragmen mutlaka bize harclik verir falan.

en son universite 2ye gecmisken gelmislerdi geldiklerini duydugumda "kimseyi istemiyorum misafirlerden nefret ediyorum psikolojim bozuk" diye bagirdim cagirdim isyan ettim.dedem tam 78 yasinda ve "bu son gelisimiz olabilir" demis.icimde bir aci hissettim.bu yillar sonra hissettigim bir sey."dibimde insan olse etkilenmem o hale geldim" derdim ama degilmisim.dedemi cocukluktan beri cok severdim.2013 le 2016 arasi tam 3 yil hic gorusemedik ve aradan 2 yil gecti

nefretten intikam hirsindan onumdekileri goremiyormusum meger.yillar sonra hissettigim bu aci hissi aslinra cok degerli

universitede son senem annemin dedigi gibi hayatin basindayim evdeki olumsuzluklara kapilmamaliyim falan bunca zaman bunca olayla ne hale gelmisim meger.koca insan oldugum gercegi sorumluluklarmin olacagi gercegi kiz kardesimin ileride evlenecegi gercegi nefrette etsem tum aile "artik olsunde kurtulalim" desede oldugunu dusundugumde icimde bi aci veren babam gercegi...

ruhum aciyabiliyor artik ve bu yillardir olmayan bir seydi gecen melek gibi arkadasimin insanlara yardim etmekle ilgili soyledigi sozler bu etkiyi yapti once sonrada demin annemin anlattiklari..

egomuz korkularimiz ofkemiz dikenli bir kalkan bizde o kalkanla iyiliklerin guzelliklerin ustune kosuyoruz gibi nefret her iyi seyi bizden uzaklastiriyormus meger.

ama hayat boyle gecer zaten hayallerimiz mazeretlerimiz ve pismanliklarimiz...yaralarimi sariyorum ayaga kalkacagim gunler uzak degil.kendimi tanimaya basliyorum ruhum hissederek huzunlenerek uzulerek hayatta oldugumu insan oldugumu anlatiyor bana.en son ne zaman agladigimi hatirlamam ama uzun zaman sonra ilk defa gozlerim dolmaya calisiyor.duygularimin firtinasina ragmen irademin iyi bir kaptaniyim yinede.

teknoloji çağı dediğimiz bu çağı seviyorum aslında. genel olarak keşke 70'lerde 80'lerde yaşasaydık keşke diyen birisi olmadım. ama o zamanlarda ve daha eski zamanlarda olan bazı şeylere imrendiğimi ve özendiğimi söylemeliyim. bu özendiğim şeylerden birisi de estetik ve ruh. teknoloji çağıyla bir çok şey işlevsel hale getirsek de estetik boyutunu atladık gibi sanki. evlerimiz mesela. yukarı doğru bakarken boynumuzun ağrıyacağı kadar uzun ve ışıl ışıl. ama biz o upuzun binalara değil de avlulu, merdivenli binalara bakarken dalıp gidiyoruz içimizden gelen bir yerlere. veya camilerimiz. eski camilere bakıyorum da içlerinde bir estetik bir ruh var. şimdikiler gibi milyonlarca lira harcanıp metreküplerce betonun dökülmesiyle değil de sadece allah rızası için samimiyet ve ihlasla yapıldığı içindir belki de. tüm o eskiliklerine rağmen hala zarif bir estetikle süslüler. maddi olanın yanındaki manevi olan duygularımız, hislerimiz, düşüncelerimiz, yaşayışlarımızda... giderek estetikten uzaklamışız. merhabadan merhabaya fark vardır derler ya. İşte onun gibi. konuşmalarımızda, ilişkilerimizde, bakışlarımızda, içimizin sesinde bile estetiği kaybediyoruz yavaş yavaş veya kaybetmişiz. bu beni üzüyor açıkçası. estetiğin olmadı yerde hiçbir şey yapasım gelmiyor. koca bir insan türü nasıl oluyor da estetikten bu kadar uzakta yaşıyor anlam veremiyorum. aslında çok da zor bir şey değil bu estetiği tekrardan kazanmak. biraz içimizden gelen güzelliği dışımıza yansıtmaktan geçiyor. sonrasında her şey zarif bir hal almaya başlar tekrardan, her şey tekrardan gönlümüzü de doyurmaya başlar diye düşünüyorum. estetik her şeyin içinde vardır. yeter ki biz çıkarmasını bilelim. hatırlar mısınız park kahvesi diye bir yerden bahsederdim size. İşte oradaki estetiğe kapılmıştım ben. bu yaz tatilinde gördüm ki nostalji katıyoruz adı altında estetiğini bozmuşlar mekanın. o yüzden oraya gitmiyorum ikindileri. buradaki kurşunlu cami adında baya eski bir cami var. İkindiden sonra akşama kadar oranın dış namaz kılınan yerinde oturuyorum. kitabımı okuyorum, gökyüzünü izliyorum, sokağın sesini dinliyorum. gökyüzünün, caminin avlusunun, caminin estetiği içinde huzur dolmak hoşuma gidiyor. mecbur bırakılmış yalnızlığı sevmem hiç. ama kurtarılmış bölgelerimdeki tercih edilmiş yalnızlığı seviyorum. yalnızlık dediysem de estetik olmayan her şeyden kaçıp estetik olanlarla yalnız kalmak. şuraya kurtarılmış bölgemden bir fotoğraf ve estetik bir şarkı iliştireyimde öyle gideyim. mutlu geceler dostlarım. rüyanızda özlem duyduğunuz estetiği görün... :)

ben ve aptal egom

1 aydir yazmiyorum 1 aydir kendimle daha barisik ve bir seyler yapmaya calismaya, "bir seyler yapablirim" demeye daha yakinlastim.degisiyorum kendimi taniyor kesfediyorum

yalnizken aciga cikan tum o guc hayallerim nefretim kotu tutkularim huysuz asik suratim karamsarligim kufurbazligim intihar egilimim komplekslerim iskenceli intikam hayallerim hepsi daha bir azaliyor arada acga ciksalarda eskisi gibi kalici olamiyorlar

sindirmeyi affetmeyi ogreniyor gecmisi defalarca dusunerek ust uste yasamiyor nefret yerine onarmayi duygular icinde bogulmak yerine hayati seciyor gibiyim

gelecek kaygisi, kendimi kesfedip gelistirememenin vicdan azabi, okulumun seneye uzayacak olmasinin ailevi baskisi ve psikolojimi tam duzeltmeye calisirken tek bir darbetle daha kotu hale getirme potansiyeli, yillarca yasadigim hayal aleminden gercek dunyaya gecmekte zorlanmam, icimde kendimi kanitlamak isteyen guclu oldugumu gostermek isteyen beni uzenlere aci vermek isteyem psikopat yonum falan olmasa yasam mukemmel diyebilirim

bir yanim sevdigim bir is samimi dostlar ve durust neseler eglenceler isterke n bir yanim yuksek mevkiler saygidan
ve korkudan ayakkabilarimi open koleler luks yasam propagandalarla yalanlarla insanlari yonlendiren bir guc istiyor icimdeki iyiyle kotunu vicdanliyla vicdansizin tutkuluyla vicdanini secenin catismasi diyebilirim

ben nelerde basariliyim.neler yapip hayatta kalabilirim sorusunu son sinifta soracak kadar geride olsamda kendimde inandigim seyler var bunlari kullanabilmeyi cok istiyorum hayatta kalabilmek icin benim icin gelecek biraz korkutucu biraz heyecanli birazda sikintili ama hayat geciyor tadini cikatmaya bakiyorum sizde bunu yapin affedin kosullanarak dusunmeyin kesin konusmayin aklinizi ozgur birakin baskalarinin size cizdigi profillrre inanmayin videoyu izleyin hak vereceksiniz

selamlarrr
3 haftadir yoktum, hayati yasamakla mesguldum sosyallesme falan.arkadasimla denize giriyorum uzun yuruyusler yapiyorum yemek yiyorum egleniyorum bazen derin konularda konusuyor karsilikli fkir alisverisi yapiyorum falan.

45 gunde karakterim dahada belli oldu.meger ne kadar eglenceli samimi komik cocuk ruhlu bazi konularda olgun falan biriymisim bunu anladim

7 yillik kendimden nefret etme hapisinden sonra nefes almak cok guzel, elbette bu ulkedeki genclerin %99 u gibi gelecek kaygim para kazanma kaygim vs de var.ama su siralar eglenmek yasamak istiyorum ciddi seylere dsha sonra donecegim

herneyse bugun kesfettigim seyi anlatmak istiyorum.biz insanlat dygular konusunda cok zayifiz.onlsr tarafindan yonetiliyor ele geciriliyoruz.duygularimizin yazdigi senaryolara kapilip onlarin prangalariyla kendi kendimize iskence ediyoruz.duygular gerektigi kadar gerektigi zaman olmalilar.her seyn abartilisi fazlasi sadece bencilliktir.sevgi bile buna dahil.duygular mantigimizi oyle bozuyor ki 1 gun mutsusuz diye sonsusza kadar oyle olacagimiza inaniyoruz daha sonaysa bu inanctan dolayi her gun kendimizi sonsuza kadsr mutsuz edecek seyler yapiyoruz kotu dusunme tembellik vs vs.bu 1 gunun 10 gun ya da 1000 gun olmasi neyi degistirecek

ates ben hissettigim zaman beni yakar, aci ben izin verdigimde var bu acidsn bakinca duygulara kendimizi bilerek isteyerek temsil ediyoruz elimizde tuttugumus yuk gibiler ellerimis agriyor ama birakmiyoruz

kesfettigim sey kisaca bu ki bu hep yazdigim seylerden ssyilir gerci gece 00.00 dsn ber uykuluyum ondan olmali

herneyse boyle iyi guzel cici yasiyorun ama ben hala benim bu dunyada guc intikam ve saygi isteyen ben, hukmetmek itaat ettirmek istiyorum hala tutkularim var ve hala ait olmadiklarima sahip oldugum ve sahip olduklarimla idsre etmem gerektigi dusuncesi sinir bozucu

son olarak gotham dizisine basladim bence mukemmel bir dizi
.kesinlikle oneririm.arkadasim.beni dizideki jerome karakterine benzetiyor ama hayir yanu bir yonum evet ama dizide dshs cok falcone a hayranim.irade olgunluk nezaket hayran oldugum seyler bunlara ek biraz biraz manipulasyon biraz jerome deliligi ve atesli tutkular bunlsrin karisimi olmali hayran oldugum olmsk istedigim sey bu gibi evet cok alakali :d

-aklından ne geçiyor?
-bir samimi gülüşüne dünyaları değiştirmeyeceğin insanı arayıp soramama çaresizliği...😔

neyim ben

7 yildir ölu hayat surmemin nedeni bu.
sonunda cozdum ve buldum
surekli deneyipte basariz olmamin sebebi bu.ben kendimi bilmiyorum ben kendim konusunda eksigim.bir karakterim yok.kendimi lanetlenlenmis hissetmem surekli zayif ve basarisiz hissetmem ve ne kadar denesemde hep bu eksiklik yuzunden basarisiz olmamin nedeni bu.

ben kendimi bulamiyorum 7 yildir rol yaparak gecen hayatim bana kendimi unutturdu.iyi ve kotunun otesinde bir sey bu.nasil karakterim oldugunu bilmiyorum suana kadqr utangac asiri durust asiri saf ezik bir cocuktum ama tam tersi hareketli eglenceli biride olabiliyordum arkadaslarimin arasinda kismen boyleyim herkes olabilirim.hepsi birer rol gercek ben hangisi..en son cocukken bir karakterim vardi ama son 7 yil sadece rol.insanin katlanmak ucin rol yapmasi durumunu yasadim yasiyorum bie cesit hapis kendimi unuttum

icimde hep bir catisma kaos var.bundan yorulup perdeleri cekip kendimi icime hapsedip uyusturmaya calisiyorum.son 7 yilin ozeti bu.gecenlerde god of war 4 full movieyi bitirdim o gun uyurken ve uyandigimda sacma sapan kratosla ilgili cocuksu hayaller kurdum.onun ogluymusum arkadasiymisim gibi 21 yasindayim ama iste baba eksikliginin sacmaligi.ne kadar zavallica.sevgi ve samimiyet isterdim azicik ilgi isterdim ama kucukkenki bir tutam sevgi disinda sadece korku ve asagilanma gordum.maco ukala ve narsist biri.iste bu yuzden hemcinslerimden muhafazakarliktan macoluktan erkek cinsiyetinden tiksiniyor kadinlariysa daima zor anlarimda yanlarimda oluslarindan oturu taparcasina seviyorum

dis dunyaya cikmak istemiyorum ic dunyamdaki dugumu cozmekte istemiyorum.tam 7 yildir kendimden nefret ediyorum tam 7 yildir kendimden uzagim oyle uzagim ki 3 yil oncesine kadar aynaya bile bakmiyordum hayati bir iskence bir katlanma olarak goruyor bos umutlar hayaller kuruyordum.hayatim boyunca kendime ait bir tarzim olmadi kendime ait olan ozendigim bir seyler olmadi.hepsi roldu sahteydi hepsi uyum saglamak icindi.hep baski hep saklanma hep kacis.hala durum boyle.karsi cinsten bi arkadasimla telefonda konusurken ailemden biri kapima yakinsa eger arkadasim hemcinsimmis gibi konusma ve buna benser binbir baski yasiyorum

kendmle barisp kendimi sevemiyorum cunku kendimi tanimiyorum ve tum bu nefretin basarisizligin uyusmanin sebebi bu.bu gidisle belkide kisikik bolunmesi falan yasayacagim.tum o bastirmak zorunda kaldigim seyler tum saklanan gercekler ortaya cikmaya basladi zaptedilemez hale geldiler.
bakalim ne kadar surecek 2 yildan fazla yasayamayacagima eminim gerceklikten okuldan her seyden uzaklasiyorum.kendm olmayi denedigimdeyse her gun bambaska karakterler olasim geliyor.kimi gunler deli eglenceli yaratici biri kimi gunler sakin bilge biri kimi gunler olgun biri kimi gunler cocuk biri..

ya yepyeni bir ben ortaya cikacak tarzi olan hareketleriyle yuruyusle her seyiyle suankinden bambaska olan rol yapmayan hayati bir katlanma bir iskenfe gormeyen orjinal olan icinden geldigi gibi davranan bir ben ki bunun kisilik bolunmesine neden olmasindan korkuyorum..ya da 2 yillik omrum var..

şu işi düşünce yazanların ağzının ortasina fırıncı küreğiyle vurmak lazım.samimiyetsiz pinçler!

iyikalplipsikopat in dogusu

neredeyse tum hayatim boyunca olmadigim biri gibi yasadim.asla kendi kararlarim olmadi sadece kurallar ve itaat oldu.bunun korkusu ve psikolojik siddetiyle bir karaktere sahip olamadim.asla bir karakterim olmadi toplumda baska evde baska babamin yanunda baska biriydim.duygularim bile boyleydi.arkadas ortsmlarinda hala rol yapiyorum hicbir espiriye gulmuyorum ve tum reel arkadaslarimi aptal goruyorum onlarla takilmamin sebebiyse yalniz kalmamak cunku ne zaman yalniz kaldiysam dislandim nefretim oyle birikti ki bir daha yalnizken dislanma yasarsam cinayet islemekten korkuyorum.cunku artik patlayacsk bombayim.

insanin karakternin olmamasi nedir?utangac saf sessz biriydim cocukkende ergenkende ve hala boyle gorunen biriyim.herkes beni iyi saf gordu.halbuki tam bir ikiyuzluyum samimi arkadaslarim arasinda en eglenceli gevsek olan kisiyim aile cevrrsinde edepli bilinirim halbuki kimse sayisiz cinsel fetisimi cinsrl rspirilerimi bilmez

tum yaptklatim birer rol uyum saglamak icin birer yalan ve hala kendimi tanimiyorum.bu ben miyim?icimdeki cocuk uzaklasiyor icimdeki cocuk buyuyor rol yapmayi birakmak istiyorum gercek olmak istiyorum

gercek olabilmemin tek yolu guc.en guclu olmaliyim en ustun olmaliyim.ancak boyle ezik ve asagilik hissetmem.baskalarini aciz ve zavalli gormek istiyorum en ustun olmak istiyorum bu ustunluk arzusu tanrisal bir sey.en ustun en guclu olmak istiyorum.oyle guclu ki insanlar kendilrtini bocek gibi ezmemem icin bana yalvarmalilar

nefret bu dusuncelere sebeb oluyor.halbuki nefret bir ortudur korkuyu orter.bence ilk sevgi ile korku ve ilk korku ile nefret olusmustur.bir anne yavrusunu korumanin endisesi ve korkusuyla uyguladigi siddetle ilk nefrete sebeb olmus olmali.anne bir kaplanin alanina giren yabancilara olan nefreti buna bir ornek

korkuyorum ezilmekten gucsuz gorunmekten asagilanmaktan.bu korku ve surekli aciz hissetme durumu bana aci veriyor iste bu aci nefrete intikam hirsina sadist hayallere sebeb oluyor.gerek vicdan azabimdan gerek korkakligimdan gerekse ezik hayatimdan dolayi alamadigim intikamlardan dogru duzgun savunma bile yapamamaktan asagilik duygularimi tatmin edip kisiligimin cektigi aciyi azaltamiyorum.surekli ezilen ezik hissetmeme neden olan boktan hayatim daha fazla nefret yaratiyor ve tamda bu nedenden dolayi uc cinsel pornografik seylerle kendimi uyusturuyorum.asagilik duygularimi bi nebze bastirmak kendimden bir sure kacmak bir sure ezik ve asagilik hissetmemek icin kendimi pornografiyle uyusturuyorum.bu zamanla tatminsizlige tatminsizlikse sapikliga ve daha cok istege neden oluyor

okuldaki ozendigim etkinliklere gidemiyorum asagilik hissetmekten ve yanlis bir sey yapmaya korkmaktan.cesitli derslerden nefret ediyorum icerikleri bakimindan beni baskalariyla iletisime zorladigindan pahali aletleri kullanmak zorunda biraktigindan.asagilik ve ezigim bunu hep hissediyorum anormal bir ailem var normal olamiyorum sevmek isterdim eglenmek isterdim dostluk isterdim basari isterdim hep iyi biriydim defalarca iyiligim suistimal edilse bile vicdanim sapasaglam durur asla bana kusmezdi iyi biriydim iyi olmak isterdim.gulumsemek sevmek sanat yapmak hissettiklerimi muziklerle resimlerle baskalarina anlatmak para kazanip aci icinde olanlara yardim etmek ben herkesi mutlu etmek isterdim..iste iyi olmanin sonucu bu.hayatin bir gercegi bu dunyada iyi demek ezik demektir.baskalarini kendinden cok dusunen her insan ezik olmaya mahkumdur.bok gibi bir hayatin ustune iyi olmak mi?trajikomik.iste bu yuzden asagilik sendromu ve korku icindeyim.ezik hissediyorum ezik olmaktan korkuyorum fakat imkanlarim hayatim beni ezik olmaya zorluyor.iste nefret boyle olusuyor

hayir affedemiyorum unutamiyorum yuregim alevler icinde defalarca yandi kalbimin yaralarini tek basima sardim yardim istedigim tum insanlarsa sardigim yaralarimin ustune basip benimle alay ettiler.

dunya yaralanmali aci icinde yere cokmeli ona bir ayagimi basip benden merhamet dilenmesini gormeliyim ve onun bana yaptigi gibi yarasina basip onunla alay etmeliyim ve asla kalbimi dinlememeli hatta ondan kurtulmaliyim

samimiyetine inandıklarımın yermesine üzülmem. riyâkârlığını bildiklerimin övmesinden sakınırım.